تاثیر تمرینات هوازی و موازی بر پروتئین اوری مردان جوان فعال

پروتئین اوری یک نارسایی کلیوی به معنای حضور پروتئین ها در ادرار می باشد، اما پروتئین اوری ورزشی که معمولا بعد از فعالیت بدنی اتفاق می افتد و در فعالیت های شدید بیشتر رایج است, فرایند ملایم و برگشت پذیری بوده که با علائم بالینی همراه نیست. هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان آلبومین، پروتئین تام و کراتینین به عنوان شاخص آسیب گلومرولی و بتا2 میکروگلوبولین به عنوان شاخص آسیب توبولی در پاسخ به دو نوع تمرین موازی(هم تمرینی) و هوازی و بررسی نسبت پروتئین به کراتینین به عنوان نشانگر دفع پروتئین ادرار شبانه روزی بود.30دانشجوی جوان داوطلب شرکت در پژوهش با میانگین سنی 3 22 سال، قد 4 174 سانتیمتر، وزن 64/3 42/72 کیلوگرم و شاخص توده بدن 14/2 27/21کیلوگرم بر مجذور قد به متر به سه گروه هوازی ,موازی(هم تمرینی) و کنترل تقسیم شدند که 10 جلسه به تمرین پرداختند. تمرین هوازی شامل 24 دقیقه رکاب زدن بر روی دوچرخه,تمرین گروه موازی شامل 12 دقیقه تمرینات قدرتی با وزنه و 12 دقیقه رکاب زدن بر روی دوچرخه و گروه کنترل هیچ فعالیتی نداشتند.48ساعت قبل از شروع برنامه تمرینی و همچنین 48ساعت بعد از اتمام 10جلسه تمرین, از آزمودنی ها آزمون بروس گرفته شد که بلافاصله قبل و 25 دقیقه بعد ازآزمون, نمونه ادرار جمع آوری شد و میزان آلبومین، پروتئین تام، کراتینین، بتا2 میکروگلوبولین و نسبت پروتئین به کراتینین اندازه گیری شد. لذا برای مقایسه متغیرها بین سه گروه تمرین هوازی، تمرین موازی(هم تمرینی) و گروه کنترل از روش آماری تحلیل واریانس یک راهه مستقل و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. همچنین برای بررسی تغییرات درون گروهی متغیرها از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی lsd استفاده شد.با توجه به نتایج بدست آمده از مقایسه دو نوع تمرین,میزان البومین,بتا 2میکروگلوبولین, پروتئین تام افزایش داشت اما این افزایش معنا دار نبود.اما میزان کراتیتن (p<0.05)افزایش معنادار داشت. و این نشان می دهد که نوع تمرین تاثیر چندانی در میزان دفع پروتئین ندارد.