بررسی رابطه بین هوش معنوی و سازگاری اجتماعی در دانش آموزان دختر سال چهارم متوسطه منطقه ده تهران

این پژوهش با هدف بررسی رابطه هوش معنوی با سازگاری اجتماعی دانش آموزان دختر سال چهارم متوسطه منطقه ده با جامعه آماری 190 نفر و مطالعه روی 123 دانش آموز به عنوان نمونه آماری با روش غیر آزمایشی از نوع نمونه گیری تصادفی انجام شده است جهت اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه هوش معنوی و پرسشنامه شخصی کالیفرنیا (بخش سازگاری اجتماعی) استفاده شده است داده ها با استقاده از روش تحلیل همبستگی چند متغیری پیرسون، تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند نتایج نشان داد که بین هوش معنوی دانش آموزان دختر سال چهارم متوسطه با سازگاری اجتماعی آنان همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. در فرضیه اول تأیید شد که بین هوش معنوی و زندگی باشوق با سازگاری اجتماعی رابطه مثبت و معنا دار (r=0.61,p=0.0001) وجود دارد. در فرضیه دوم تأیید شد که بین هوش معنوی باور به اراده خداوند شادی و تکمیل و زندگی با هوش معنوی مطلوب با سازگاری اجتماعی رابطه مثبت و معنا دار (r=0.54,p=0.0001) وجود دارد. در فرضیه سوم تأیید شد که بین هوش معنوی زندگی باوقار، یکدلی و تعهد با سازگاری اجتماعی رابطه مثبت و معنا دار (r=0.59,p=0.0001) وجود دارد. فرضیه چهارم تأیید شد که بین هوش معنوی پیوند و خدمت خلاق و سازگاری اجتماعی رابطه مثبت و معنی دار (r=0.35,p=0.0001) وجود دارد. در فرضیه پنجم بین نمره کل هوش معنوی با نمره کل سازگاری اجتماعی رابطه مثبت و معنی دار (r=0.78,p=0.0001) وجود دارد.