تاثیر پلی اتیلن گلیکول روی فراسنجه های تخمیرمیوه بلوط در شرایط in vivo

هدف از این مطالعه ارزیابی ارزش غذایی میوه بلوط (بلوط ایرانی) در رژیم غذایی گوسفند، با و بدون پلی اتیلن گلیکول 6000 و اثر آن بر قابلیت هضم مواد مغذی، فراسنجه های تخمیر، میکروارگانیسم ها شکمبه و فراهمی پروتیین میکروبی بود. از پنج رأس گوسفند نر سنجابی فیستولا شده به طور جداگانه مستقر در قفس های متابولیکی در قالب یک طرح مربع لاتین چرخشی 5×5 طی 5 دوره 21 روزه با فاصله یک هفته ای میان دوره ای استفاده شد. پنج جیره خوراکی متشکل از جیره پایه به عنوان گروه شاهد، جیره شاهد محتوی 10 درصد میوه بلوط با و بدون پلی اتیلن گلیکول، جیره شاهد محتوی 30 درصد میوه بلوط با و بدون پلی اتیلن گلیکول در نظر گرفته شد. اضافه کردن بلوط به جیره ها باعث کاهش (0001/0p<) قابلیت هضم ماده آلی، پروتیین خام و دیواره سلولی شد و کمترین مقدار در سطح 300 گرم بلوط بر کیلوگرم ماده خشک مشاهده گردید. حضور پلی اتیلن گلیکول در جیره-های حاوی میوه بلوط سبب بهبود این فراسنجه ها شد. همچنین جیره های حاوی بلوط منجر به کاهش (0001/0p<) غلظت آمونیاک و کل اسید های چرب درشکمبه شدند و افزودن پلی اتیلن گلیکول باعث افزایش غلظت آن ها حتی بالاتر از مقدار حاصله در گروه شاهد شد. مشتقات پورینی ادرار و فراهمی پروتیین میکروبی تحت تاثیر حضور بلوط در جیره قرار گرفت و نسبت به گروه شاهد کاهش یافت. تانن باعث کاهش دفع ازت از طریق ادرار گردید، همچنین ابقاء و جذب نیتروژن را کاهش داده و باعث افزایش دفع نیتروژن از طریق مدفوع و نیتروژن متابولیکی شد. افزودن پلی اتیلن گلیکول سبب افزایش (0001/0p<) مشتقات پورینی ادرار، فراهمی پروتیین میکروبی و بالا رفتن نیتروژن ادرار، ابقاء و جذب نیتروژن شد. به علاوه منجر به کاهش دفع نیتروژن از طریق مدفوع و نیتروژن متابولیکی گردید. فراسنجه a (تولید گاز بالقوه) در بین تیمارها تفاوتی نداشت ولی فراسنجه b (نصف تولید گاز بالقوه در واحد زمان) در گروه شاهد بالاتر از دیگر گروه های آزمایشی بود (0001/0p<). تولید متان در جیره های حاوی میوه بلوط و پلی اتیلن گلیکول، کمتر از جیره شاهد بود. کل جمعیت پروتوزوآ و جنس های آن تحت تاثیر بلوط و پلی اتیلن گلیکول قرار گرفتند. در کل جیره های حاوی بلوط تعداد کل پروتوزوآ را کاهش دادند؛ جزء جیره محتوی10 درصد بلوط که تعداد پروتوزوآی ایزوتریشه و اوفریوسکولکس افزایش یافتند (05/0(p>. حضور بلوط در جیره سبب کاهش جمعیت باکتری های سلولایتیک شد و پلی اتیلن گلیکول نیز باعث افزایش جمعیت حتی بالاتر از جیره شاهد گردید. استفاده از بلوط و پلی اتیلن گلیکول درجیره های آزمایشی بر جمعیت باکتری های پروتئولیتیک تاثیر معنی داری نداشت. می توان نتیجه گرفت که نتایج به دست آمده از پاسخ حیوان به تانن موجود در میوه بلوط و نتایج تولید گاز در شرایط آزمایشگاه باهم همسو نبودند که احتمالا" نشان دهنده عدم کارآیی روش تولید گاز در ارزیابی اثر زیستی تانن بلوط باشد. استفاده از پلی اتیلن گلیکول در جیره های حاوی بلوط ممکن است روش عملی مناسبی برای غلبه بر اثرات مضر تانن در این خوراک باشد.