بررسی آزمایشگاهی سمیت سلولی کامپوزیت های ارتودنسی حاوی نانوذارت دی اکسید تیتانیوم در محیط کشت فیبروبلاست های لثه ای انسان

مقدمه یکی از راه های تولید ادهزیوهای آنتی باکتریال، بکارگیری نانو متریال ها در ساختار کامپوزیت رزین و استفاده از اثرات آنتی میکروبیال آن هاست. با این وجود اطلاعات زیادی پیرامون سمیت سلولی و سازگاری زیستی ادهزیوهای حاوی نانوذرات دردست نمی باشد . هدف از این مطالعه بررسی سمیت سلولی یک نوع کامپوزیت ارتودنسی حاوی نانوذرات دی اکسید تیتانیوم می باشد. مواد وروش ها: ابتدا ذرات نانو tio2 (titanium dioxide) تهیه و با غلظت وزنی 1% با کامپوزیت لایت کیور transbond xt (3m unitek) مخلوط شد . به تعداد 20 عدد دیسک دایره ای با قطر 8mm از کامپوزیت حاوی نانوذرات tio2و کامپوزیت مرسوم transbond xt تهیه شد. در مرحله بعد نمونه ها به مدت 7،5،3،1و14روزدر محیط dmem قرار گرفتند. آزمایشات برروی سلول های فیبروبلاست لثه ای انسان (hgf) وسلولهای فیبروبلاست ریوی موش l929) (در محیط کشت dmem صورت گرفت و حیات سلول ها با استفاده از تست mtt ارزیابی گردید. آنالیز داده ها با آزمون t-testمستقل انجام گرفت. یافته ها : در روزاول، هر دو گروه سمیت شدیدی را روی سلول های hgf و l929 نشان دادند. با این حال اختلاف دو گروه به لحاظ آماری معنی دار نبود. (p>0/05) با این حال روند ageingبه طور چشمگیری سمیت هردو گروه را درروزهای بعدی آزمایش کاهش داد. در روز چهاردهم هیچ کدام از دو گروه مورد آزمایش سمیتی را برروی دونوع سلول مورد مطالعه از خود نشان ندادند اما حیات سلولی در سلول های hgf درگروه transbond xt حاوی نانوذرات tio2 به طور معنی داری بیشتر از گروه transbond xt بود.(p =0/024) نتیجه: اضافه کردن نانوذرات دی اکسید تیتانیوم باعث افزایش سمیت ادهزیو ارتودنسی transbond xt نمی شود. بنابر این میتوان این نانوذره را نانوذره ای مناسب از نظر سازگاری زیستی جهت تولید کامپوزیت های ارتودنسی آنتی باکتریال معرفی نمود.