بررسی اثربخشی بازیهای حرکتی ریتمیک(موزون) بر توجه ، حافظه و سازماندهی ر فتاری هیجانی کودکان عقب مانده ذهنی آموزش پذیر

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی بازیهای حرکتی ریتمیک (موزون) بر میزان توجه، حافظه و سازمان دهی هیجانی- رفتاری کودکان ناتوان ذهنی آموزش پذیر 9 تا 16 ساله انجام گرفته است. روش پژوهش آزمایشی و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. بدین منظور با توجه به ملاک های ورود به پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای از بین دانش آموزان عقب مانده ی ذهنی 9تا 16 سال استان اصفهان تعداد 20 نفر انتخاب و به تصادف در دو گروه کنترل و آزمایش گمارده شدند. فعالیت بازیهای حرکتی ریتمیک (موزون) به عنوان برنامه ی مداخله ای، به مدت سه ماه و هر هفته 2 جلسه( 45 دقیقه ای) بر روی گروه آزمایش انجام شد. ابزار های مورد استفاده عبارت از آزمون عصب روانشناختی کانرز و ماتریس های پیشرونده ریون رنگی کودکان بود. داده های بدست آمده با روش آماری تحلیل کواریانس چند متغییری (مانکوا) مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بازیهای حرکتی ریتمیک برمیزا ن مشکلات توجهی کودکان ناتوان ذهنی در مقیاسهای عملکرد توجه آنان (مرکز توجه ، توجه پایدار، جابجایی توجه، توجه تقسیم شده، ظرفیت توجه) و توجه کل و حافظه و یادگیری (حافظه کوتاه مدت،حافظه فعال،حافظه بلند مدت و یادگیری عمومی) و سازماندهی هیجانی- رفتاری دانش آموزان ناتوان ذهنی عقب مانده ی خفیف موثر می باشد.