تأثیر یک برنامه حرکتی ریتمیک 8 هفته ای بر حافظه عددی دختران کم توان ذهنی

یکی از مشکلاتی که کودکان کم توان ذهنی با آن روبه رو هستند، اختلال حافظه است که در یادگیری نقش مهمی دارد. هدف از تحقیق حاضر تعیین تأثیر یک برنامه ی حرکتی ریتمیک بر حافظه ی عددی دانش آموزان کم توان ذهنی می باشد. این تحقیق از نوع نیمه آزمایشی است، و از طرح آزمایشی پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامه آماری پژوهش حاضر را دختران کم توان ذهنی مشغول به تحصیل در مدارس استثنایی شهرستان بندرعباس تشکیل دادند. جامعه در دسترس شامل دانش آموزان دختر کم توان ذهنی خفیف مشغول به تحصیل در مقطع ابتدایی آموزشگاه استثنایی امید بود(80= n). که به علت تعداد اندک جامعه در دسترس، نمونه گیری از نوع در دسترس بود و از این میان، 30 نفر به صورت تصادفی از دانش آموزان پایه چهارم و پنجم به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. ابزار این پژوهش آزمون هوش وکسلر برای کودکان بود که ضریب پایایی وروایی آن به ترتیب 82/0 و 85/0 می باشد. تجزیه و تحلیل آماری یافته ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های مکرر نشان داد که برنامه حرکتی ریتمیک بر حافظه عددی مستقیم دانش آموزان کم توان ذهنی تأثیر مثبت دارد(047/0(p=، برنامه حرکتی ریتمیک بر حافظه عددی معکوس دانش آموزان کم توان ذهنی تأثیر مثبت دارد(001/0(p=، برنامه حرکتی ریتمیک بر حافظه عددی کل دانش آموزان کم توان ذهنی تأثیر مثبت دارد(046/0(p=. بر این اساس به مربیان و والدین کودکان کم توان ذهنی توصیه می شود به منظور بهبود حافظه جامعه مذکور از برنامه های حرکتی ریتمیک استفاده کنند.