تحلیل عددی و تجربی عیوب فرایند کشش عمیق پریفرم های آلومینیومی با استحکام بالا

امروزه آلیاژهای سبک وزن از لحاظ اقتصادی نقش مهمی در صنایع الکترونیک، هوافضا و خودروسازی دارند. از آلیاژهای سبک وزن می توان به آلیاژهای آلومینیوم اشاره کرد. ولی مهمترین عیب آلیاژهای آلومینیوم شکل پذیری نسبتا پایین در مقایسه با گروه فولادهاست. بهمین دلیل آنها را در چند مرحله متوالی شکل می دهند و با این کار نسبت کشش را بهبود می بخشند. در این پژوهش، شکل دهی ورق آلومینیومیاستحکام بالا (aa7075-t0) در چهار مرحله کشش متوالی با استفاده از روش اجزای محدود (fem) مورد بررسی قرار می گیردو تاثیر نیروی ورقگیر در فرایند مشخص می شود. با توجه به معیارهای موجود، بهترین نیروی ورقگیر برای هر مرحله کشش انتخاب می شود، به طوری که عیوب چروکیدگی و پارگی در این نیرو به کمترین مقدار خود برسند. نتایج عددی نشان می دهد که نیروی ورقگیر تاثیر مسقیمی بر عیوب چروکیدگی و پارگی ورق دارد. به طوریکه با افزایش نیروی ورقگیر ارتفاع چروک در قطعه کاهش و در صورت افزایش بیش از اندازه آن، میزان نازک شدگی افزایش می یابد و در نهایت پارگی رخ می دهد. همچنین میزان نیروی بهینه در طی چهار مرحله کشش سیر نزولی دارد. لذا مراحل بعدی از فرایند، به نیروی ورقگیر کمتری نیاز دارند. در این تحقیق تطابق خوبی بین نتایج تجربی و عددی مشاهده شد.