اثر بخشی آموزش گروهی برنامه والدگری مثبت بر رابطه والد- کودک و نشانه های بیش فعالی/ کمبود توجه در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ کمبود توجه

مقدمه: اختلال بیش فعال/ کمبود توجه، یکی از شایع ترین اختلالات روانشناختی کودک و نوجوان محسوب می شود که حدود 50% مراجعین به کلینیک های روانپزشکی اطفال را تشکیل می دهد. هدف: هدف این مطالعه، بررسی اثربخشی آموزش گروهی برنامه والدگری مثبت بر رابطه والد- کودک و نشانه های بیش فعالی/ کمبود توجه در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ کمبود توجه روش: در این مطالعه شبه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون تک گروهی، مادران 26 کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی/ کمبود توجه به صورت تصادفی از دو مرکز اخوان و رفیده انتخاب و پرسشنامه های فرم کوتاه مقیاس کانرز والدین (c-prs) و مقیاس رابطه والد- کودک (pcrs-r) و پرسشنامه دموگرافیک توسط آنها تکمیل گردید. مادران در 8 جلسه آموزشی شرکت کردند. و در پایان جلسات مقیاس کانرز والدین و مقیاس رابطه والد- کودک مجدداً تکمیل شد. لازم به ذکر است که 4 نفر از مادران به علت غیبت بیش از دو جلسه از مطالعه کنار گذاشته شدند و داده های 22 نفر شرکت کننده باقی مانده به وسیله آزمون تحلیل واریانس و آزمون بونفرون مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد، آموزش برنامه والدگری مثبت به مادران کودکان دارای اختلال بیش فعالی/ کمبود توجه موجب کاهش نشانه های adhd همچنین موجب بهبود رابطه والد- کودک در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ کمبود توجه شده که به لحاظ آماری معنادار است (01/0> p). بحث: برنامه والدگری مثبت یک روش درمانی موثر در کاهش نشانه های اختلال بیش فعالی/ کمبود توجه در کودکان مبتلا است. کلید واژه ها: برنامه والدگری مثبت، بیش فعالی/ کمبود توجه، رابطه والد- کودک