طراحی وتبیین استعاره «سازمان به مثابه موجودی پلاستیـکی»

پژوهش پیش رو، با رویکردی تجویزی و بر اساس شناخت استعاره ای درپی تصویرپردازی و شناسایی مشخصه های ایده آل برای سازمان های مطلوب و متعالی است؛ ویژگی هایی همچون خودآگاهی، خودزایی و ضایعات صفر که به همراه تعهد ذاتی عناصر سازمان به اهداف بنیادین، امکان جاودانگی هویت سازمان و نامیرائی آن را فراهم می آورند. چنین ویژگی هایی به عنوان منبع مزیت رقابتی و کمال و تعالی سازمان در عصر آتی محسوب خواهند شد. این مفاهیم بر اساس تحلیل محتوای منابع مستند(مانند آثار مینتزبرگ، هچ و مورگان ) ونیز روش های مباحثه تحلیلی و تحلیل منطقی، استنباط و مفهوم پردازی شده و به منزله شاخص ارزیابی و ضامن بقا و موفقیت سازمان ها در شرایط بحرانی و متلاطم و غیر قابل پیش بینی، معرفی می شوند.