بررسی تطبیقی عوامل موثر بر تعارض درون گروهی در گروه های آموزشی دانشگاه های بوعلی همدان و کردستان

مسئله تحقیق عبارت است از مهمترین عواملی که بر تعارض درون گروهی در گروههای آموزشی تاثیرگذارند، تعیین این رابطه ها و وزن هر کدام از عوامل می باشد. این پژوهش با بهره گیری از نظریه های«اعتماد جانسون»، «تعهد کوزر و شاو»، «پردازش اطلاعات پوندی و همکاران»، «عدم تجانس اعضا چانگ و همکاران»، «توجه به هدف دوگانه بلیک و موتون» و... به بررسی تطبیقی عوامل موثر بر تعارض درون گروهی در گروههای آموزشی دانشگاههای بوعلی و کردستان می پردازد. شدت تعارض شامل میزان جروبحث های جزئی و شدید و ... اعضا و تعداد اعضایی که با هم تعارض دارند می باشد. با توجه به افزایش تعارض های درون گروهی در گروههای آموزشی از یک سو و تغییر الگوی تعارض های درون گروهی، این پژوهش در پی بررسی تأثیر میزان این متغیرهای مستقل فوق بر میزان شدت تعارض درون گروهی می باشد. روش تحقیق هم از نوع همبستگی و علی- مقایسه ای، «پیمایشی» با استفاده از نرم افزار spss می باشد. جامعه آماری این پژوهش 495 نفر از اعضای هیات علمی گروههای آموزشی دانشگاههای بوعلی و کردستان می باشند که سعی بر این بود تا جایی که امکان داشته باشد جامعه آماری تمام شماری شود که از این تعداد 357 نفر مورد پرسش قرار گرفتند. طبق نتایج به دست آمده، بین «میزان شدت تعارض درون گروهی» با شش متغیر «میزان توزیع نابرابر منابع درون گروهی»، «میزان الگوی تصمیم گیری غیر مشارکتی درون گروهی »، «میزان پارتی بازی و تبعیض در گروه»، «میزان ازدیاد گرایش های علمی درون رشته ای در گروه»، «میزان ضعف اعتماد درون گروهی»، «میزان تقابل نسل ها در گروه» رابطه معنی دار و البته مثبت به دست آمده است، یعنی هر چه میزان متغیر های مستقل فوق در گروه بیشتر باشد میزان شدت تعارض درون گروهی بیشتر خواهد بود. اما بین «میزان تعدد باندها و خرده گروهها در گروه»، «میزان اندازه گروه»، «میزان وجود دوره های تکمیلی در گروه»، «میزان تفاوت های زمینه ای در گروه» رابطه معنی داری وجود ندارد.