بررسی سحر و جادو با نگاهی به لایحه پیشنهادی قانون مجازات اسلامی

سحر رفتاری است که در قرآن مجازاتی برای آن تعیین نشده است.آرای فقیهان و اهل لغت در مورد آن مختلف بیان شده است.سحر یا جادو نوعی اعمال خارقالعاده است که هم راه خدعه و تمویه و اضرار به غیر می باشد که آثاری از خود در وجود انسان باقی می گذارد.همه ی اقسام آن در شریعت اسلام حرام است. دارای اقسامی است و برخی از آن ها دارای تاثیرند.گشودن سحر به وسیله ی قرآن ، دعاوذکر جایز است و اما گشودن سحر به وسیله ی سحر اختلافی است. بیش تر فقیهانمعتقدند اگر مصلت و غرض عقلایی در کار باشد چه بساواجب باشد.رکن قانونی آن از لایحه ق.م.ا. حذف شده و تحت عنوان ماده 220 لایحه پیش بینی شده و رکن مادی آن گفتار و عملی است هم راه خدعه ، تمویه ، گشودن ، بستن و...می باشد.رکن روانی آن جایی است که ساحر عمدا یا سهوا سبب جنایتی را فراهم کند که در صورت عمد بودن قصاص و در غیر عمد بایستی ضرر را جبران کند چه سحر حقیقت داشته باشد یا نداشته باشد.سحر آثاری از قبیل : اعدام ، کفر، جنون و...دارد. در مجازات ساحر سه قول است ، قدر متیقن ساحر مستحل یا معارض با مناصب الاهی کشته می شود، آن هم از باب انکار ضروری دین نه سحر و در قتل غیر مستحل تردید است که با قاعده ی «درء»سلب حیات از او دفع می گردد.