بررسی تأثیرهشت هفته تمرین ترکیبی قدرتی -استقامتی بر برخی از ویژگیهای فیزیولوژیکی و عملکردی پاروزان دختر نخبه دارگون بت

هدف اصلی این تحقیق عبارت است از بررسی تأثیر 8 هفته تمرین ترکیبی قدرتی -استقامتی بر ترکیب بدنی، ویژگی های فیزیولوژیکی و عملکردی پاروزنان دختر دراگون بت. بدین منظور ?? نفر از پاروزنان دختر دراگون بت استان اصفهان به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و در دو گروه تجربی( پاروزنان راست? n=، پاروزنان چپ ? n=) و یک گروه کنترل (? n=) تقسیم شدند. پاروزنان چپ زن گروه تجربی، در طول ? هفته مرحله تمرینی علاوه بر تمرینات پاروزنی به انجام تمرینات قدرتی جبرانی و پاروزنان راست زن به انجام تمرینات قدرتی عادی پرداختند. در تمرینات قدرتی جبرانی ، حجم تمرینات سمت ضعیف تر بدن به میزان ??% بیشتر از سمت قوی تر بود. در طی این مرحله گروه کنترل فقط در تمرینات پاروزنی شرکت کردند. پیش آزمون ها و پس آزمونهای پژوهش قبل و بعد از دوره 8 هفته ای تمرینات ترکیبی اندازه گیری شد که شامل وزن، درصد چربی، توده بدون چربی، انعطاف پذیری پشت و شانه، توان بی هوازی پایین تنه ( وینگیت پا) و توان بی هوازی بالاتنه ( وینگیت دست) ، حد اکثر اکسیژن مصرفی، قدرت پنجه، یک تکرار بیشینه حرکات پرس سینه و پارو برای دست پاروزنی و عملکرد پاروزنی ??? متر روی ارگومتر دراگون بت بود. در تمرینات قدرتی جبرانی توسط پاروزنان چپ زن، حجم تمرینات سمت ضعیف تر بدن به میزان ??% بیشتر از سمت قویتر بود.داده های به دست آماده از طریق روش آماری کوآنووا و آزمون تعقیبی بنفرونی به منظور مقایسه تغییرات میانگین بین سه گروه تحلیل شده و نتایج به شرح زیر حاصل شد : در ویژگی های آنتروپومتریکی پاروزنان شامل وزن، درصد چربی و وزن بدون چربی پس از ? هفته تمرین ترکیبی تغییر معناداری در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل مشاهده نشد. انعطاف پذیر شانه و پشت (cm) پس از دوره تمرین ترکیبی تغییر معناداری پیدا نکرد. میانگین و حداکثر توان بی هوازی بالا تنه (w/bw) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل ( به ترتیب 40% و 20%) افزایش محسوسی پیدا کرد. همچنین میانگین توان بی هوازی پایین تنه در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری پیدا کرد ولی حداکثر توان بی هوازی پایین تنه تغییر معناداری پیدا نکرد. حداکثر اکسیژن مصرفی (ml/kg/min) پس از ? هفته تمرین ترکیبی در گروه تجربی راست زن 23% نسبت به گروه کنترل افزایش محسوسی پیدا کرد. قدرت پنجه در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل تغییر معناداری پیدا نکرد. یک تکرار بیشینه حرکات پرس سینه و پارو در هر دو گروه تجربی ( به ترتیب حدود 36% و 16% در راست زن ها و 29% و 23% در چپ زن ها ) نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری پیدا کرد، همچنین در گروه چپ زن ها نسبت به راست زن ها پس از ? هفته تمرینات قدرتی جبرانی که توسط پاروزنان چپ زن اجرا شد افزایش معناداری پیدا کرد. همچنین بهبود قابل ملاحظه ای در زمان پاروزنی 500 متر (ثانیه:دقیقه) در گروه های تجربی (5 /17% در راست زن ها و 5/19% در چپ زن ها ) نسبت به گروه کنترل پس از ? هفته تمرین ترکیبی حاصل شد. نتیجه گیری : تمرینات قدرتی به همراه تمرینات استقامتی می تواند سبب بهبود متغیر های فیزیولوژیکی و عملکردی پاروزنان دراگون بت شود . اگرچه تغییرات قدرت پاروزنان چپ پس از شرکت در تمرینات قدرتی جبرانی تفاوت معناداری با قدرت پاروزنان راست نشان نداد ولی میزان اختلاف قدرت و عملکرد پاروزنی چپ زنان و راست زنان پس از ? هفته تمرین ترکیبی کاهش یافت