بررسی اثر بخشی کیفیت زندگی درمانی بر فرسدگی زناشویی افراد متاهل در شهر بوانات

از آنجا که شکست در ازدواج هزینه های اجتماعی، اقتصادی و هیجانی زیادی را به بار می آورد به پژوهش هایی نیاز است که بتواند عوامل موثر بر کیفیت و ثبات زندگی زناشویی را بررسی کند (نیلفروشان، 1389). فریش در سال 2006 رویکردی را به نام کیفیت زندگی درمانی ارائه کرد که با استفاده از آن می توان رضایت مندی از زندگی را افزایش داد. این رویکرد با تمرکز بر ابعاد مهم زندگی به افراد می آموزد که زندگی خود را تنها دریک حیطه خلاصه نکنند وبه همه ی ابعاد زندگی خود توجه نشان دهند. این پژوهش سعی دارد با تکیه بر این رویکرد وآموزش آن به گروه آزمایش میزان فرسودگی زناشویی را بررسی کند. انجام این پژوهش به دلایل زیر حائز اهمیت است: 1-در حال حاضر فرسودگی یکی از مشکلات زوجین است. 2-اگر کیفیت زندگی درمانی بر فرسودگی زناشویی موثر باشد از این روش می توان در مراکز مشاوره استفاده کرد. 3-این پژوهش می تواند به اهمیت کیفیت زندگی درمانی و کاربرد آن در مشاوره ازدواج کمک کند. هدف کلی: تعیین اثر بخشی آموزش کیفیت زندگی درمانی بر فرسودگی زناشویی افراد گروه آزمایش در مراحل پس آزمون و پیگیری . فرضیه اصلی: آموزش کیفیت زندگی درمانی فرسودگی زناشویی افراد گروه آزمایش رادر مراحل پس آزمون و پیگیری کاهش می دهد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه ی افراد مراجعه کننده به کلینیک مددکاری نیلوفر هدایت شهرستان بوانات در پائیز و زمستان 1389 بود که از طریق اطلاعیه در جریان برگزاری دوره قرار گرفته بودند. حجم نمونه و روش نمونه گیری در این پژوهش از نمونه گیری تصادفی هدفمند استفاده شد بدین صورت که ابتدا افرادی که واجد شرایط بودند پرسشنامه فرسودگی زناشویی را تکمیل کردند. سپس از بین آنها 30 نفر از افرادی که پائین ترین نمره را در این پرسشنامه گرفته بودند به تصادف انتخاب شدند بعد از آن به صورت انتصاب تصادفی 15 نفر به عنوان گروه آزمایشی و 15 نفر به عنوان گروه گواه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه ی فرسودگی (cbm)1 بود. این پرسشنامه توسط پاینز در سال 1996 ساخته شده است.پرسشنامه فرسودگی زناشویی از 21 سوال تشکیل شده است. نتایج به دست آمده نشان داد که آموزش کیفیت زندگی درمانی فرسودگی زناشویی را در گروه آزمایش در مراحل پس آزمون و پیگیری کاهش می دهد (01/0p<). همچنین نتایج نشان داد که آموزش کیفیت زندگی درمانی بر خستگی جسمی، خستگی عاطفی و خستگی روانی گروه آزمایش در مراحل پس آزمون و پیگیری موثر بوده است (01/0p<).