مطالعه رابطه بین رهبری تحول آفرین و هوشمندی سازمانی با ملاحظه اثر میانجی قابلیت های عاطفی و یادگیری سازمانی (مطالعه موردی شرکت ارتباطات زیرساخت)

تغییرات فزاینده و پرشتاب دنیا سازمان ها را به سوی راهبردهای یی هدایت می کند که در نهایت امر موب دستیابیبه یش ترین دستاوردهای سازمانی می شوند در این میان هوشمندی سازمانی به عنوان عامل بسیج کننده مغزهای سازمان موردتوجه قرار گرفته است. از این رو این تحقیق به بررسی تاثیر رهبری تحول آفرین بر هوشمندی سازمانی و همچنین تاثیر میانجی دو سازه قابلیت عاطفی سازمان و قابلیت یادگیری سازمان می پردازد. روش این تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق را کارکنان شرکت ارتباطات زیرساخت تشکیل داده و روش نمونه گیری آن تصادفی است. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه است: در این راستا از چهار پرسشنامه رهبری تحول آفرین ، قابلیت عاطفی، قابلیت یادگیری سازمانی و هوشمندی سازمانی استفاده شده است که به ترتیب توسط کارلس (2000)، های (1999)، لویت (1988) و آلبرشت (2003) مفهوم سازی شده اند. روایی پرسشنامه طبق نظر اساتید و روایی سازه از طریق هبمستگی سنجیده شده است. پایایی هر یک از پرسشنامه ها نیز با ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد که به ترتیب برای هر یک برابر با 90/0، 89/0 و 95/0 بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و آزمودن های آماری توصیفی، ضریب همبستگی، آزمون میانگین تک نمونه ای ، آزمون رگرسیون، تحلیل مسیر و آزمون کولموگرف اسمیرنف استفاده شد. نتایج نشان داد رهبری تحول آفرین، قابلیت عاطفی و قابلیت ایدگیری سازمان در مجموع 76 درصد از سازه هوشمندی سازمانی را تببین می کنند.