اثر تزریق محیطی آگونیست اختصاصی گیرنده کانابینوئیدی cb2 بر میزان اخذ غذا در جوجه گوشتی نوزاد

گیرنده های کانابینوئیدی (cb1 و cb2 )، اندوکانابینوئید ها و لیگاندهای درون زاد شامل آناندماید (آراشیدونیل اتانول آمین ) و 2ag (2- آراشیدونیل گلیسرول) می باشند و مکانیسم های در ارتباط با متابولیسم و سنتز آنها، سیستم اندوکانابینوئید را تشکیل می دهد. گیرنده های cb1 و اندوکانابینوئیدها در ساختارهای مغزی کنترل کننده تعادل انرژی و سلولهای محیطی (هپاتوسیت ها، آدیپوسیت ها، سلول های جزایر لانگرهانس) تنظیم کننده هموستاز بدن حضور دارند. گیرنده های cb2 بیشتر در لنفوسیت ها و ماکروفاژها حضور دارند و در واکنشهای ایمنی و التهابی دخیل هستند. هدف مطالعه حاضر تعیین اثر تزریق محیطی آگونیست گیرنده های cb2 بر کنترل اخذ غذا در جوجه های نوزاد بود. نتایج مطالعه حاضر نشان میدهد که میزان 125میکروگرم و کمتر آگونیست گیرنده های cb2 (cb65) در زمان های مختلف آزمایش تاثیر قابل توجهی بر میزان اخذ غذا نداشته است. درحالیکه مقادیر250 و 150 میکروگرم در زمان های 30 و 60 پس از تزریق افزایش معناداری در اخذ غذا در مقایسه با گروه کنترل ایجاد کرده است. بررسی تزریق محیطی سایر دوزهای آگونیست گیرنده cb2 ( (cb65 ضروری می باشد. کلمات کلیدی: سیستم اندوکانابینوئیدی- گیرنده اندوکانابینوئیدی نوع دوم- تزریق محیطی- اخذ غذا- جوجه گوشتی نوزاد.