اثر نانو ذرات بوهمیت وآلوموکسان و نانو لوله های کربنی چند دیواره بر خواص ترمومکانیکی نانو کامپوزیت های هیبریدی اپوکسی/نانولوله کربنی-بوهمیت و اپوکسی/نانولوله کربنی/آلوموکسان

در این تحقیق از نانوساختارهای بوهمیت، فومارات آلوموکسان،پارا آمینوبنزواتآلوموکسان و نانولولههای کربنی (mwcnt) چند دیواره به عنوان عامل مستحکم کننده در ساخت نانوکامپوزیتهای هیبریدی استفاده شد. نانوکامپوزیتهای هیبریدی اپوکسی / mwcnt ساخته شده، هر یک به ترتیب از مقادیر مختلف (5/0، 1، 5/1، 2، 5/2 و 3 درصد وزنی) نانوساختارها، اما مقدار ثابت از نانولولهها (5/0 درصد وزنی) ساخته شدند. به منظور مطالعه اثر نانولولههای کربنی چند دیواره و نانوساختارها در رفتار پخت و پایداری حرارتی، پارامترهای کشش و نحوه پراکندگی ذرات و مکانیزمهای شکست نانوکامپوزیتهای هیبریدی ، نمونه ها تحت آنالیز حرارتی tg-dta ، آزمایش کشش و sem قرارداده شدند. افزودن نانوساختارهای بوهمیت و فومارات-آلوموکسان به ماتریس اپوکسی، دمای پخت این نانوکامپوزیت های هیبریدی را به میزان قابل توجهی کاهش داده است. این مسئله در سیستمهای شامل 2 درصد وزنی از نانوساختارهای بوهمیت و فومارات-آلوموکسان و 1 درصدوزنی از پاراآمینوبنزوات-آلوموکسان قابل توجه بود. همچنین افزودن نانولولههای کربنی چند دیواره و نانوساختارها به ماتریس اپوکسی، حرارت پخت نانوکامپوزیت های هیبریدی را نیز کاهش داده است. استحکام کششی نانو کامپوزیت های هیبریدی اپوکسی/mwcnt افزایش قابل توجهی درغلظت 5/0 تا 2 درصد وزنی از نانوساختارهانشان داده و در این مطالعه سیستم شامل 5/1 درصد وزنی از فومارات-آلوموکسان بالاترین مقدار استحکام کششی را در میان تمام نانوکامپوزیت های هیبریدی داشته است. مدول الاستیک با توجه به حضور نانولوله و همچنین افزایش درصد وزنی نانوساختارها در نانوکامپوزیت های هیبریدی افزایش یافته است. بالاترین مقدار مدول الاستیک نیز برای نانوکامپوزیتهای هیبریدی اپوکسی/mwcnt شامل 1 درصد وزنی از فومارات-آلوموکسان مشاهده شده است. افزایش طول در نقطه شکست نانوکامپوزیتهای مربوطه با افزودن نانوساختارهای عامل دار نسبت به سیستم خالص کاهش یافته و نمونه حاوی 5/2 درصد وزنی از نانوذرات بوهمیت کاهش قابل توجهی نشان داد. تجزیه و تحلیل مقطع شکست کشش سیستم مرجع و همه نانوکامپوزیتهای هیبریدی نشان دهنده مناطق شروع و انتشار ترک بود. در اثر افزودن نانوساختارها انحراف و انشعاب ترک در حین فرایند انتشار ترک افزایش یافته است. در واقع نانوساختارهای عامل دار در اثر پیوند شیمیایی با ماتریس پلیمری، نانوکامپوزیت های هیبریدی حاصل را به یک سیستم با خواص بهبود یافته تبدیل کرده است.