بررسی اثر هیدروژل a200 بر روی الگوی توزیع رطوبت در خاک زراعی، تحت آبیاری قطره ای

پیاز رطوبتی در آبیاری قطره ای از خصوصیات مهمی است که در هنگام طراحی سیستم باید مورد توجه قرار گیرد. از طرفی، هیدروژل های جاذب آب، گونه‏ای از پلیمر های مصنوعی است، که استفاده از آنها یکی از راه های موثر برای افزایش کارایی مصرف آب و کنترل پیاز رطوبتی است. با کاربرد این مواد در خاک های شنی، معمولا هدایت هیدرولیکی (hc) کاهش می یابد، اما در خاک های سنگین مصرف هیدروژل ها منجر به افزایش تخلخل خاک می شود. میزان تورم نهایی هیدروژل در خاک نسبت به حالت آزاد کمتر است. در این تحقیق اثر سوپر جاذب a200 بر پیاز رطوبتی تحت آبیاری قطره ای، شامل چهار تیمار (شاهد (0)، 1/0، 2/0، و 3/0 درصد وزنی) بررسی شد. بررسی جبهه پیشروی رطوبت توسط سنسورهای سامانه idrg sms-t1 انجام شد. بررسی ها نشان داد که، استفاده از سوپر جاذب ها برای آبیاری قطره ای با دبی 4 لیتر در ساعت، در خاک لوم، باعث کاهش عمق نفوذ جبهه رطوبتی در خاک شده، و تجمع آب را در لایه سطحی خاک (لایه اصلاح شده توسط سوپر جاذب) افزایش می دهد. در این تحقیق، آبیاری‏های دوم، سوم و چهارم در زمانی انجام شد که رطوبت خاک نزدیک به حالت پژمردگی رسیده بود. به همین خاطر، در این آبیاری‏ها عمق پیشروی جبهه رطوبت در تیمار 3/0 درصد کمتر از بقیه تیمارها مشاهده شد، و اختلاف معنی داری بین شاهد و تیمارها بوجود آمد. اما در آبیاری پنجم، که رطوبت خاک قبل از آبیاری در حد ظرفیت مزرعه بود، در تیمار شاهد کمترین میزان نفوذ مشاهده شد و بین تیمار شاهد و تیمارهای 2/0 و 3/0 درصد وزنی اختلاف معنی داری وجود داشت.