بکارگیری مدل تصمیم گیری چند معیاره با رویکرد فازی در تدوین استراتژی شرکت روغنکشی خرمشهر

برنامه های استراتژیک ابزاری هستند که با تحلیل شرایط محیطی و ایجاد هماهنگی ، همسویی و هم افزایی، سازمان را در ساختن آینده ای مطلوب مطابق نیازهای مخاطبین و ذی نفعان یاری می نماید. از مهمترین دغدغه های هرسازمان حفظ تعادل بین اهداف و منابع در دسترس سازمان است. در این ارتباط، تعیین و اولویت بندی استراتژی های سازمان از بیشترین اهمیت برخوردار می باشد. در این پژوهش که بصورت مطالعه موردی در شرکت روغنکشی خرمشهر انجام شده است، با بررسی عوامل داخلی و خارجی تأثیر گذار، از ماتریس swot در جهت تدوین استراتژی ها بهره برده و با استفاده از ماتریس برنامه ریزی استراتژیک کمی (qspm) استراتژی های ارائه شده انتخاب و اولویت بندی گردیدند. در ادامه، استراتژی ها از طریق مقایسات زوجی با شاخص های کلیدی شرکت، وزن دهی و جهت افزایش ضریب اطمینان و نیز در نظر گرفتن همزمان معیارهای کمی و کیفی، استراتژی های منتخب، از طریق روش تاپسیس فازی اولویت بندی گردیدند. پس از مقایسه نتایج روش پیشنهادی با روش ماتریس برنامه ریزی استراتژیک کمی ، نتایج جهت ارزیابی و تصمیم گیری نهایی در اختیارکمیته راهبردی شرکت قرار داده شد؛ و با روش تاپسیس کلاسیک مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج حاصل شده بیانگر این نکته است که روش فازی با توجه به وضعیت کنونی شرکت نسبت به روش ماتریس برنامه ریزی استراتژیک کمی، برتری داشته و برای شرکت مناسبتر می باشد .