تأثیر سویه های مختلف میکوریزا بر آفتابگردان در شرایط تنش خشکی

چکیده به منظور بررسی اثر دو گونه مختلف قارچ های مایکوریزایی بر عملکرد، اجزای عملکرد دانه و برخی از خصوصیات کیفی آفتابگردان (رقم آلستر) در شرایط تنش خشکی، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زابل در سال 1389 اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح تنش خشکی: s1= آبیاری مطلوب در حد 90 درصد ظرفیت زراعی مزرعه (شاهد)، s2= 70 درصد ظرفیت زراعی مزرعه و s3= 50 درصد ظرفیت زراعی مزرعه به عنوان عامل اصلی و تلقیح بذور آفتابگردان با سویه های قارچ مایکوریزا در سه سطح شامل m1= بدون تلقیح (شاهد)، m2= تلقیح با سویه میکوریزا glumus mossea و m3= تلقیح با سویه مایکوریزای glumus etanicatum، به عنوان فاکتور فرعی لحاظ گردیدند. نتایج این آزمایش نشان داد که تنش خشکی تأثیر بسیار معنی داری بر تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، عملکرد بیولوژیک و دانه و شاخص برداشت داشت که سبب افزایش معنی داری در مقدار کربوهیدرات های محلول و محتوای پرولین برگ گردید. با افزایش تنش خشکی، درصد و عملکرد روغن دانه افزایش یافت. با توجه به نتایج بدست آمده در مورد عناصر نشان داد که تنش خشکی تأثیر بسیار معنی داری بر پتاسیم داشت، ولی تأثیری بر نیتروژن و فسفر نداشت. تأثیر تیمارهای میکوریزا بر وزن هزار دانه و تعداد دانه در طبق بسیار معنی دار شد. واژگان کلیدی: پرولین، درصد روغن، ظرفیت زراعی، عملکرد