بررسی نمادها در اشعار جبراابراهیم جبرا

شاعران در طول تاریخ به اقتضای زمان ، محیط ، شرایط جامعه ی خود از زبانی خاص برای بیان اهداف خود و هدایت جامعه بهره برده اند . با توجه به تنش های عصر معاصر و حوادث تلخ آن و محیط خفقان در کشورهای عربی بهترین ابزار برای بیان اهداف ، زبان رمزی می باشد که این نوع گرایش دارای زبانی منتقد اما پنهانی و رمز گونه می باشد و رمز همان بیان سخن به روش غیر صریح و اشاره ای است که کاربردآن در میان شاعران معاصرعرب بسیار مشهود است . از پیشگامان این مکتب ادبی در ادبیات عرب می توان به «ادیب مظهر» ، «سعید عقل» ، «یوسف الخال» ، «ادونیس» و... اشاره کرد که ، جبرا ابراهیم جبرا شاعر فلسطینی نیز در زمره ی این شاعران رمزگرا است. هم چنین وی علاوه بر شعر در داستان ، رمان ، آثار نقدی ، موسیقی و نقاشی از شهسواران میدان هنروادب است .جبرا که از شاعران تموزی و رمز گرا شمرده شده است به دلیل اهتمام وافر به مسئله ی «مدینه» در ادبیات عرب به « شاعر المدینه » معروف گشته است. این پایان نامه به بررسی رمزگرایی و رمزهای اسطوره ای در کتابهایی شعری جبرا ابراهیم جبرا، «تموز فی المدینه» ، «المدار المغلق» و «لوعه الشمس» می پردازد . شاعر در آثار شعری خود زبان رمز را برای خود برگزیده است و نمادهای او شامل طبیعت ، رمزهای سیاسی ، تاریخی ، دینی ، اسطوره ای و رنگها و حتی رمزهای حیوانی می شود . اشغال فلسطین ، خفقان سیاسی ، دشمنان داخلی در کشورهای عربی و از دست دادن آرزوهای آرمانی در سرزمین مادری را می توان از عوامل گرایش وی به رمز برشمرد .