بررسی رابطه ناگویی خلقی، عاطفه منفی، رویدادهای آسیب@زا و اختلالات شخصیت با علائم جسمانی سازی در پرستاران شهر اهاز

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ناگویی خلقی, عاطفه منفی، رویدادهای آسیب زا و علائم اختلالات شخصیت با علائم جسمانی سازی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه پرستاران زن شاغل در بیمارستان های شهر اهواز می باشد که به روش نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای تعداد 283 پرستار انتخاب و به ابزارهای پژوهش پاسخ دادند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه چک لیست نشانگان استرس، مقیاس ناگویی خلقی تورنتو، عاطفه منفی، رویدادهای آسیب زا و پرسشنامه چند محوری میلون-3 استفاده شد. طرح تحقیق از نوع همبستگی است و جهت آزمون فرضیه ها از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج داده از طریق همبستگی پیرسون نشان داد ناگویی خلقی، عاطفه منفی، رویدادهای آسیب زا و اختلالات شخصیت (اجتنابی، ضد اجتماعی، پارانوئید) با علائم جسمانی سازی رابطه مثبت و علائم اختلال شخصیت نمایشی با جسمانی سازی رابطه منفی دارد. نتایج رگرسیون چندگانه با استفاده از روش ورود مشخص شد که حدود 49 درصد از واریانس علائم جسمانی سازی توسط متغیرهای ناگویی خلقی, عاطفه منفی، رویدادهای آسیب زا و علائم اختلالات شخصیت تبیین می شود. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که به ترتیب ناگویی خلقی, عاطفه منفی، رویدادهای آسیب زا و علائم اختلال شخصیت اجتنابی توان بالاتری در پیش بینی علائم جسمانی سازی دارند.