بررسی وضعیت پیوند اعضاء ناشی از مرگ مغزی در حقوق ایران و حقوق کامن لا

مرگ از دیدگاه پزشکان با توقف غیر قابل برگشت کلیه اعمال مغزی اتفاق می افتد. عرف هم در این موارد که تردید دارد به سخن پزشکان و اهل خبره اعتماد کرده و مرگ مغزی را مردن قطعی بیمار تلقی می کند. اما از نظز برخی از فقها همین که می توان قلب را مجددا با دستگاه پزشکی به کار انداخت دلیل بر تعلق روح بر بدن است و مرگ انسان حاصل نمی شود. با مطالعه ای که در نظام حقوقی کامن لا انجام گرفت باید گفت که در این نظام بر رضایت و لزوم آگاه سازی دریافت کننده عضو از خطرات و هزینه های عمل پیوند تاکید شده و همچنین برای جلوگیری از دعاوی احتمالی ، ثبت و ضبط تمام اطلاعات از حین برداشت اعضا تا عمل پیوند توسط اعضای بخش مراقبت های ویژه مورد توجه قرار گرفته است که شایسته بود این موارد در قانون ما نیز تصریح می گردید. قانون گذار برداشت اعضا را منوط به سه شرط کرده است : 1- وصیت قبلی بیمار 2- موافقت اولیای قانونی 3 - نقش حیاتی داشتن پیوند که در این ارتباط می توان گفت طبق اصل کلی عدم ولایت انسان ها بر یکدیگر اولیای قانونی نمی توانند اجازه پیوند دهند همچنین قانون ، برداشت اعضا را تنها در مواردی تصریح کرده که عمل پیوند نقش حیاتی داشته باشد و به پیوند اعضا در وضعیت عسر و حرج اشاره ای نکرده است که دراین موارد می توان با تراضی طرفین این خلاء قانونی را بر طرف کرد.