سنجش تاثیر شاخص های فرم شهری بر رفتارهای ترافیکی و میزان مصرف انرژی ساکنین،مطالعه موردی مناطق شهر تهران

فرایند گرم شدن کره زمین و همچنین تاثیرات نامطلوب آلودگی های ناشی از احتراق سوختهای فسیلی در سکونتگاههای شهری بسیاری از محققین را بر آن داشته تا به بررسی راهکارهای کاهش مصرف انرژی های فسیلی در شهرها بپردازند. بخش عمده ای از انرژی های مصرف شده توسط ساکنین شهرها مربوط به بخش حمل و نقل می باشد و در این میان اتومبیل های شخصی سهمی 90 درصدی از کل انرژی مصرف شده در بخش حمل و نقل را دارند. لزوم حفاظت از زیست کره در مقابل بحرانهای بلند مدت و کوتاه مدت ناشی از عدم کنترل میزان انتشار گازهای گلخانه ای و همچنین اهمیت مقابله با تاثیرات منفی آلودگی هوا بر سلامت جسمی و روانی شهروندان باعث شده است تا محققین برنامه ریزی شهری در نقاط مختلف جهان به بررسی عوامل تاثیرگذار بر میزان انتشار آلاینده ها به ویژه در بخش حمل و نقل شهری بپردازند. تجربیات جهانی نشان داده است که شاخص های فرم شهری یکی از مهمترین عوامل تاثیر گذار بر مصرف انرژی در بخش حمل و نقل شهری هستند. تحقیقات بی شماری در اروپا و آمریکا به بررسی رابطه ی فرم شهری و میزان مصرف انرژی در شهر اختصاص داده شده است و نتایج این تحقیقات نشان میدهد که فرم شهری بین 10 تا 25 درصد بر مصرف انرژی توسط اتومبیلهای شخصی تاثیر دارد. با توجه به کم بودن تحقیقات عملی در زمینه ی سنجش رابطه ی فرم شهری بر مصرف انرژی درکشورمان و با توجه به اینکه در حال حاضر اصلاح الگوی مصرف به عنوان یکی از الویت های ملی در کشورمان می باشد ،موضوع این رساله به سنجش تاثیر شاخص های فرم شهری بر مصرف انرژی در بخش حمل ونقل شهر تهران اختصاص داده شده است. بررسی های انجام شده در قالب این پایان نامه نشان می دهد که میزان مسافت طی شده با اتومبیل شخصی در سفرهای شغلی و از آن طریق میزان مصرف انرژی در این نوع از سفرها قابل بیان به صورت مدلی از شاخصهای فرم شهری منطقه سکونت افراد می باشد و همچنین این شاخص ها تا 15 درصد بر مصرف انرژی در سفرهای شغلی تاثیر گذارند و تاثیر نهایی این شاخص ها بر کلیه سفرهای صورت گرفته در شهر تهران برابر 10 درصد می باشد.