برآورد تمایل به پرداخت کشاورزان برای بهبود کمیت و کیفیت آبهای زیر زمینی مطالعه موردی دشت مشهد

چکیده این پژوهش عوامل موثر بر تمایل به پرداخت کشاورزان مشهد برای بهبود کمیت و کیفیت آب زیرزمینی را با استفاده از الگوی توبیت و دادههای مقطع زمانی 195 نفر از کشاورزان انتخاب شده به روش نمونهگیری طبقه ای در سال 1390 مورد مطالعه قرار داد. نتایج نشان داد سن، درآمد کل، روش انتقال آب به شکل موتور پمپ، تغییر الگوی کشت و الگوی کشتی متناسب با منطقه بر میزان حداکثر تمایل به پرداخت برای افزایش کمیت آبزیرزمینی توسط کشاورزان کوچک، متوسط و بزرگ مقیاس تأثیر معنی دار دارند. مالکیت اراضی بر میزان حداکثر تمایل به پرداخت برای بهبود کیفیت آب زیرزمینی توسط کشاورزان کوچک، متوسط و بزرگ مقیاس تأثیر معنی داری دارند. میانگین حداکثر تمایل به پرداخت برای افزایش کمیت آب زیرزمینی در واحد حجم در سه گروه کشاورزان کوچک مقیاس، متوسط مقیاس و بزرگ مقیاس به ترتیب 16/309، 36/328 و 61/359 ریال در هر متر مکعب می‏باشد. همچنین میانگین حداکثر تمایل به پرداخت برای افزایش کیفیت آب زیرزمینی در واحد حجم در سه گروه کشاورزان کوچک مقیاس، متوسط مقیاس و بزرگ مقیاس به ترتیب 7/324، 09/359 و 61/359 ریال در هر متر مکعب می‏باشد. با توجه به نتایج مطالعه توجه به تمایل های پرداخت کشاورزان برای بهبود کمیت و کیفیت آب های زیرزمینی به عنوان مبنایی برای سیاستگزاری ها پیشنهاد شد. کلید واژه ها: قیمتگذاری آب، تمایل به پرداخت، الگوی توبیت، کشش