بررسی تأثیر نوع اتصال و ارتفاع تاج دندان در توزیع تنش استخوان اطراف ایمپلنت

فضای در دسترس عمودی فاکتور مهمی در توزیع تنش در پروتز های متکی بر ایمپلنت می باشد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر ارتفاع های مختلف فضای عمودی در اتصال های مختلف بر توزیع تنش استخوان اطراف ایمپلنت بود. در این مطالعه غیر آزمایشگاهی، مدل اوردنچر متکی بر دو ایمپلنت با چهار اتصال متفاوت بر روی مدل فک پایین بدون دندان مورد استفاده قرار می گیرد. این اتصال ها باروکلیپ، بال، لوکیتور و بار-بال هستند. در مدل های با اتصال باروکلیپ، بال و لوکیتور سه ارتفاع مختلف پلن اکلوزال (9، 12 و 15 mm) مورد استفاده قرار می گیرد و در مدل بار-بال از اوردنچر با ارتفاع پلن اکلوزال ثابت 15 mm استفاده خواهد شد. نیروی عمودی 150 نیوتنی استاتیکی و به صورت یکطرفه و دوطرفه بر روی دندان مولر اول اعمال می شود و تنش اطراف استخوان ایمپلنت ها به روش المان محدود مورد بررسی قرار خواهد گرفت. با افزایش ارتفاع پلن اکلوزال، مقادیر ماکزیمم تنش اطراف ایمپلنت ها در حالت بار یکطرفه کاهش یافت و در حالت بار دوطرفه تغییرات خیلی کمی داشت. در مدل با اتصال بار و کلیپ با افزایش ارتفاع بار در حالت بار یکطرفه ماکزیمم تنش افزایش یافت و در حالت بار دوطرفه کاهش ناچیزی یافت. با کاهش ارتفاع بازوی اهرم اول(فاصله سطح استخوان تا نیم-پایه) در اتصالات مجزا تنش ایجاد شده در استخوان کاهش یافت و با افزایش بازوی اهرم دوم(فاصله پلن اکلوزال تا نیم-پایه) تنش در استخوان کاهش یافت. اتصال لوکیتور بیشترین تنش را بین تمام اتصالات ایجاد کرد و اتصال بال کمترین تنش را در ارتفاع ثابت پلن اکلوزال داشت. نتایج نشان داد که برای بیماران استفاده از اوردنچر با ضخامت رزین بیشتر از نظر بیومکانیک مطلوب است که پیامد آن کاهش تنش ایجاد شده در استخوان اطراف ایمپلنت و در نتیجه کاهش تحلیل استخوان می باشد.