ساماندهی فضایی بافت فرسوده محدوده لاله زار با رویکرد برنامه ریزی مشارکتی

مشکلات بافت های فرسوده در شهرهای بزرگ همواره یکی از دغدغه های مردم و مدیران شهری بوده است. زیرا سکونت در این نوع بافت های شهری بازدهی مطلوب را ندارند. بر این اساس یکی از ضرورت های مهم شهر و شهرنشینی عصر حاضر ساماندهی این بافت های شهری است. محله لاله زار به دلیل قدمت زیاد از جمله بافت های فرسوده شهری به شمار می رود و به علت کمبود امکانات، خدمات و تجهیزات شهری در این محله از یک طرف، و نفوذ کاربری های تجاری و فرامنطقه ای از طرف دیگر، بخش زیادی از واحدهای مسکونی به خصوص در لبه های محدوده تبدیل به واحدهای تجاری، انبار و کارگاه و سکونتگاه کارگران این واحدها شده است. هدف پژوهش حاضر این است تا نگرش ساکنین ناحیه لاله زار را در مورد نقش ساماندهی بافت فرسوده از نظر تناسب ظرفیت کالبدی محله با نیازهای ساکنین بسنجد و در گام بعدی ضمن سنجش میزان توانایی و تمایل ساکنین ناحیه لاله زار به منظور ساماندهی بافت فرسوده آن، نقش عوامل اجتماعی، اقتصادی و کالبدی موثر بر مشارکت در ساماندهی بافت فرسوده محله لاله زار را شناسایی نماید. به منظور انجام پژوهش از پرسش نامه و نرم افزارهای آماری شامل excle و spss استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان می دهد که جامعه آماری مورد مطالعه از نظر وضعیت دسترسی به تسهیلات زیربنایی پایین تر از حد مطلوب قرار دارند. با استفاده از آزمون مقایسه میانگین نظرات جامعه مورد مطالعه در مورد وضعیت دسترسی آن ها به تجهیزات کالبدی مورد نیاز در سطح ناحیه در قبل و بعد از ساماندهی بافت فرسوده مشخص گردید که ساکنین محله مقتقدند که ساماندهی می تواند وضعیت آن ها از این نظر بهبود بخشد. هم چنین، عوامل اقتصادی، کالبدی و اجتماعی بیشترین نقش را در مشارکت ساکنین در ساماندهی بافت های فرسوده ایفا می کنند، و از نظر آماری رابطه معناداری میان عوامل فوق و میزان مشارکت در ساماندهی بافت فرسوده وجود دارد. مطالعات نشان داد که اگر چه جامعه آماری نمونه به مشارکت در ساماندهی بافت های فرسوده تمایل دارند، با این وجود، به دلیل ساختارهای اقتصادی و اجتماعی جامعه نمونه، توانایی مشارکت آن ها از نظر فنی، مالی، فیزیکی و فکری پایین است.