تاثیر درمان شناختی- رفتاری بر اختلال بیش فعالی/ کاستی توجه و سازگاری فردی- اجتماعی دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز

چکیده: در پژوهش حاضر تاثیر درمان شناختی- رفتاری بر اختلال بیش فعالی/ کاستی توجه و سازگاری فردی – اجتماعی دانشجویان مورد بررسی قرار گرفت. این پژوهش از نوع آزمایشی به صورت پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری در پژوهش حاضر عبارت است از تمامی دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز که در سال تحصیلی 91- 90، به تحصیل اشتغال داشتند. نمونه ی اولیه شامل 800 نفر دانشجو بودند که با روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه ی اختلال بیش فعالی و کاستی توجه بزرگسالان بارکلی پاسخ دادند. از بین آن ها، کسانی که نمره ی بالاتر از نقطه ی برش در پرسشنامه ی اختلال بیش فعالی/ کاستی توجه و سن آغاز علائم کمتر از 16 سال داشتند، انتخاب و مورد مصاحبه ی تشخیصی برای اختلال بیش فعالی/ کاستی توجه قرار گرفتند. سپس 30 نفر از کسانی که تشخیص اختلال بیش فعالی/ کاستی توجه گرفتند به طور تصادفی انتخاب شده و به دو، گروه آزمایش و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش و گروه کنترل به پرسشنامه ی شخصیتی کالیفرنیا پاسخ دادند. سپس 13 جلسه ی 90 دقیقه ای درمان شناختی- رفتاری بر روی گروه آزمایش اجرا شد. پس از پایان مداخله از هردو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیری (mancova) مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاصل نشان داد که گروه درمانی شناختی- رفتاری باعث کاهش علائم اختلال بیش فعالی/ کاستی توجه و افزایش سازگاری فردی- اجتماعی، سازگاری فردی و سازگاری اجتماعی در دانشجویان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است. این نتایج در دروه ی پیگیری کماکان ادامه داشت.