مقایسه‎ی سبک اسناد، نارسایی هیجانی و تاب‎آوری در بین دانش‎آموزان معلول حسی-حرکتی و دانش‎آموزان بینا

چکیده معلولین(حسی حرکتی) از جمله افراد استثنایی هستند که بخشی از هر جامعه را تشکیل می‎دهند. این گروه به علت نقص عضو از کارایی لازم و موثر در مدیریت جامعه محروم مانده‎اند، در صورتی که با آموزش صحیح و مناسب و با تقویت دیگر اجزا و حواس بدن خود می‎توانند به نحوی از انحا در عرصه فعالیت‎های اجتماعی نقشی بر عهده بگیرند. بنابراین توجه به مشکلات این افراد برای توسعه و تقویت نیروهای فعال جامعه و در نهایت پیشرفت کشور باید بیش از بیش جدی گرفته شود. هدف پژوهش حاضر مقایسه‎ی سبک اسنادی، نارسایی هیجانی و تاب‎آوری در بین دانش‎آموزان معلول حسی-حرکتی و دانش‎آموزان عادی می‎باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش‎آموزان معلول حسی و حرکتی و عادی پسر و دختر در دامنه سنی 19-14 ساله که در سال تحصیلی 89-90 مشغول به تحصیل در مدارس راهنمایی و دبیرستان شهر ساری و قائم شهر بودند. حجم جامعه آماری در این پژوهش 4544دانش‎آموز می‎باشد. نمونه آماری پژوهش حاضر 120 نفر دانش‎آموز راهنمایی و دبیرستان بودند. از این تعداد 30 نفر دانش‎آموز معلول حسی (نابینا) (15 دانش آموز دختر و 15 دانش آموز پسر) 30 نفر دانش‎آموز معلول حرکتی(جسمی) (15 دانش‎آموز دختر و 15 دانش‎آموز پسر) به عنوان گروه اصلی و 60 نفر دانش آموز عادی (30 دانش‎آموز دختر و 30 دانش‎آموز پسر) به عنوان گروه مقایسه با روش همتا سازی (از لحاظ ویژگی‎های نظیر سن، جنس، سطح تحصیلات، تحصیلات والدین ومحل سکونت) انتخاب شدند. و پرسشنامه سبک اسناد،(asq) ، پرسشنامه بزرگسالی نارسایی هیجانی تورنتو و مقیاس تاب آوری کونرو و دیوید سون((cd-rts9 و اطلاعات جمعیت شناختی به عنوان ابزارهای جمع‎آوری دادها به صورت انفرادی در محل آموزشگاه بر روی آنها اجرا شد. ضمن آنکه روش تحقیق مطالعه حاضر با توجه به موضوع آن علی-مقایسه‎ای بوده است، برای تجزیه تحلیل دادها از تحلیل واریانس چند متغیره و ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری استفاده شده است. خلاصه‎ی نتایج تحلیل واریانس نشان داد که دانش آموزان معلول (نابینا و حرکتی) در مولفه‎های اسناد درونی-بیرونی ناخوشایند، اسنادموقت-پایدار ناخوشایند، اسنادکلی-اختصاصی ناخوشایند، نارسایی هیجانی و مولفه‎های دشواری در توصیف هیجانات و تفکر عینی و تاب آوری با دانش آموزان عادی با هم تفاوت معنی دار داشتند. درمجموع یافته‎های پژوهش نشان می دهد که دانش آموزان معلول حسی-حرکتی از نظر مسائل شخصیتی شرایط نگران کننده‎تری نسبت به دانش اموزان عادی دارا می‎باشند و نیازمند توجه بیشتر و خدمات روانشناختی می‎باشند.