مروری بر فرضیه ترجمه های مجدد: بررسی تطبیقی ویژگی های سبک در باز ترجمه فارسی غرور و تعصب

چکیده دربافت مطالعات ترجمه ادبی، ترجمه در هر زمان می تواند مورد تردید قرار گیرد و درنتیجه به ارائه ی ترجمهای دوباره از متن منتهی گردد. طبق فرضیه ای معروف به « فرضیه ترجمه های مجدد»، ترجمه های نخست از یک متن بیشتر از ترجمه های متعاقب و نو پیدا مقصد محورند.این فرضیه ادعا دارد ترجمه های مجدد تدریجا به متن مبدا نزدیک تر می گردند که سبب می شود ترجمه ای کاملتر به دست دهند. عوامل مختلف و گوناگونی را می توان یافت که ادعای « فرضیه ترجمه های مجدد»را ممکن سازد. اما تا چه حد شواهد تجربی درستی این فرضیه را تایید کند،هنوز مورد پرسش است. از اینرو به منظور بررسی درستی « فرضیه ترجمه های مجدد» ماهیت تکمیلی باز ترجمه ها در طول زمان، طبق نظر رابینسون (1999)، سه فصل از رمان کلاسیک غرور و تعصب از آستین به همراه ترجمه اولیه و ترجمه ی ما بعد ان به زبان فارس انتخاب شدند. تحلیل تطبیقی سه ویژگی سبکی میان متن مبدا و متون ترجمه شده مطابق با روش بررسی سبک توسط بیکر (2000) و شورت (1996) به عنوان ابزاری جهت بررسی میزان همگونی و ناهمگونی و ترسیم رفتار بازترجمه در طول زمان اساس مطالعه قرار گرفت.ضمن تایید نسبی فرضیه ترجمه های مجدد، یافته های این مطالعه نشانگر بازترجمه ای است که بیشتر مبدا محور و به لحاظ کیفی کاملتر از ترجمه نخست بود. در صورتی که این فرضیه با عبارات مطلق بیان نشود، می تواند تا اندازه ای اعتبار یابد. یافته های این مطالعه می تواند برای مترجمان حرفه ای ایرانی که بر متون ادبی خارجی متمرکز هستند مفید واقع گردد چرا که رویکرد غالب مترجم نخست و مترجم واپسین را نشان می دهند. همچنین، یافته ها می تواند برای ناشران و ویراستاران نیز در ارتباط با ضرورت تولید بازترجمه در طول زمان یا چاپ مجدد ترجمه های نخست کمک بزرگی محسوب شود.