بررسی تاثیر آنتی ژن های مایع کیست هیداتید بر بیان ژن گیرنده شبه تول2 و4 (toll like receptots ) درسلولهای تک هسته ای خون محیطی (pbmc) گو سفندان سالم با روش real-time quantitative pcr (qpcr)

هیداتیدوزیس یک بیماری کرمی زئونوز، که دارای پراکندگی جهانی می باشد و توسط مرحله ی لاروی کرم اکینوکوکوس گرانولوزوس در انسان و حیوانات اهلی ایجاد می گردد. کیست هیداتید عمدتا در کبد و ریه جایگزین و سبب تخریب بافت ها می شود. تنوع و شدت و ضعف حالت های بالینی فقط به علت مدت و شدت عفونت نیست، بلکه به تنوع پاسخ های ایمنی در برابر آنتی ِِِِژن های انگل می باشد. پاسخ های سیستم ایمنی ذاتی اولین سد دفاعی بدن میزبان در مقابل آنتی ژن های خارجی است.در سالیان اخیر اهمیت پاسخ های سیستم ایمنی ذاتی در شناسایی آنتی-ژن ها و تکوین پاسخ های محافظتی ایمنی اکتسابی، به علت کشف گیرنده های شناسایی الگو (prrs)بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. گیرنده های شبه تول(tlrs) شاخص ترین و مهم ترین prrs می باشند که توسط سلول های مختلف سیستم ایمنی بیان گردیده و در شناسایی الگو های مولکولی وابسته به پاتوژن ها(pamps) نقش دارند. با توجه به نقش احتمالیtlrs در شناسایی آنتی ژن های کرمی و پاسخ های ایمنی در مقابل بیماری های کرمی، ما در این بررسی به تاثیر آنتی ژن های مایع کیست هیداتید گوسفند بر میزان بیان ژن های tlr2 و tlr4 در سلولهای تک هسته ای خون محیطی (pbmcs) بره های سالم پرداختیم. در این مطالعه ابتدا جمع آوری کیست هیداتید از کشتارگاه، سپس استخراج آنتی ژن های مایع کیست هیداتید و تعیین غلظت آنها به روش برادفورد انجام گرفت. سپس، سلول های تک هسته ای خون محیطی (pbmcs)بره های سالم کمتر از یک ماه با روش فایکول جداسازی گردید. پس از آن، لنفوسیت ها و منوسیت های استخراج شده در محیط کشت سلولی با غلظت های 50 و 100gµ(گروه تیمار) و بدون آنتی ژن (گروه کنترل) به مدت 2ساعت و 18 ساعت کشت داده شدند. سپس استخراج rna تام از pbmcs انجام گرفته و سنتز cdna با استفاده از پرایمر های oligo-dtصورت پذیرفت. در نهایت تغییرات میزان بیان tlr2 و tlr4 نسبت به ژن کنترل داخلی gapdh با روش quantitative pcr real-time comparative انجام گرفت. نتایج حاصل از این مطالعه کاهش بیان ژنهای tlr2 و tlr4 در گروه تیمار نسبت به گروه کنترل را نشان داد که احتمالا" نشان دهنده خصوصیات سرکوب ایمنی آنتی ژنهای موجود در مایع کیست هیداتید می باشد. نتایج حاصل از این مطالعه در شناسایی عمیق تر مکانیسم های سلولی مولکولی دخیل، در ایمونوپاتوژنز و تکوین راهکار های نوین پیشگیری از هیداتیدوزیس موثر خواهد بود.