بررسی دعاوی طاری در حقوق ایران و مطالعه تطبیقی ان با فرانسه و انکلستان

چکیده : دعاوی طاری، دعاوی هستند که در اثنای رسیدگی به دعوای اصلی از طرف خواهان یا خوانده یا شخص ثالث یا از طرف متداعیین اصلی بر ثالث اقامه می شوند . این دعاوی باید یا با دعوای اصلی هم منشأ باشند یا با دعوای اصلی ارتباط داشته باشند که در این صورت در دادگاهی اقامه می شوند که دعوی اصلی در آنجا اقامه شده است . و هدف از دعاوی طاری، جلوگیری از تکرار دعاوی و احتراز از صدور احکام متعارض است. ضرورت انجام این پژوهش این است که دعاوی طاری را که در قانون آیین دادرسی مدنی به آن کمتر توجه شده را در حقوق ایران بررسی نماییم و به منظور اینکه نقاط ضعف و قدرت آنها در حقوق و قانون خود بیابیم آنها را با دو نظام حقوق دیگر یعنی حقوق فرانسه و انگلستان تطبیق می دهیم و از مزایای حقوق دو کشور مزبور در حقوق کشورمان استفاده نماییم. مثلا به این مورد که شرط مهلت در حقوق انگلستان لازم نمی باشدروبرو خواهیم شد و یا اینکه در شرط ارتباط کامل در فرانسه باید قائل به ارتباط کافی باشیم ولی در حقوق ایران این شرط باید به طور کامل رعایت شود و در انگلستان در کل این شرط لازم نمی باشد. بعضی از سوالات ما در این تحقیق عبارتند از: دعاوی جدیدی که در حین یک دادرسی در حقوق ایران به وجود می آیند به چه صورت هستند ؟ و چه شرایطی دارند و آیا همان شرایط در دو کشور فرانسه و انگلستان وجود دارد ؟ دعاوی طاری در حقوق ایران، فرانسه و انگلستان چه فواید و معایبی دارند ؟ و آیا می توان از تجربیات کشور های فرانسه و انگلستان در این زمینه بهره برداری نمود ؟ و بعضی فرضیات ما در این پژوهش بین صورت می باشد: 1. در حقوق انگلستان شرط مهلت وجود ندارد. 2. در انگلستان بعضی از دعاوی متقابل مانند دعوای جلب ثالث در ایران می باشد. 3. در فرانسه ارتباط کافی (نه کامل) برای شرط وحدت منشأ و ارتباط، لازم می باشد. 4. در فرانسه دعاوی ورود ثالث تا پایان ختم دادرسی قابل طرح است. 5. در انگلستان دعاوی اضافی هم از ناحیه خوانده و هم از ناحیه خواهان قابل طرح می باشد