بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر تاب آوری در کاهش عود مجدد وابستگی به مواد در زنان استان قم

پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی آموزش مبتنی بر تاب آوری در کاهش عود مجدد وابستگی به مواد در زنان استان قم انجام گرفت . این پژوهش در حیطه تحقیق نیمه آزمایشی است به منظور آزمون فرضیه های فوق نمونه ای شامل 24 نفر از افراد مراجعه کننده به مراکز درمان سرپایی شهر قم انتخاب گردیدند و به صورت کاملاً تصادفی در دو گروه آزمایشی 12 نفر و گروه کنترل 12 نفر قرار گرفته اند.پس از اخذ پیش آزمون،گروه آزمایش در ده جلسه 2ساعته(حدود 2ماه)آموزش های لازم ارائه و پس از پایان جلسات از کلیه افراد(گروه کنترل و آزمایش)پس آزمون (پرسشنامه تاب آوری و سیاهه شدت مصرف اعتیاد)اخذ گردید.جهت ارزیابی و جمع آوری داده ها، از پرسش نامه تاب آوری و مقیاس جداسازی افراد مصرف کننده استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، از روش آزمون اندازه گیری کوواریانس استفاده شد. این پژوهش نشان داد که در پایان دوره آموزشی ، در گروه آزمایش که آموزش مهارت های تاب آورانه در زمینه پیشگیری از عود مجدد مواد دریافت کرده اند نسبت به گروه کنترل، میزان شدت اعتیاد کاهش و عود مجدد حتی در پیگیری پس از 2ماه اتفاق نیفتاده بود. براین اساس، می توان نتیجه گرفت که روش آموزشی تاب آوری در کاهش عود مجدد زنان تاثیر دارد و در کنار درمان رایج دارو درمانی و درمان نگهدارنده می تواند به عنوان درمان مکمل برای افزایش حفظ پاکی و مقابله با عود مجدد و شدت تمایل به سمت مصرف و لغزش در زمینه وابستگی به مواد،توسط متخصصان و روانشناسان به کار گرفته شود.