ارتباط بین سبک رهبری مربیان با ارضاء نیازهای روانی و تحلیل رفتگی بازیکنان لیگ برتر کبدی مردان ایران

هدف: هدف این پژوهش تعیین ارتباط سبک رهبری مربیان با ارضای نیازهای روانی پایه و تحلیل رفتگی ورزشی لیگ برتر کبدی مردان ایران بود. روش شناسی: این تحقیق، یک پژوهش توصیفی از نوع زمینه یابی می باشد که به شکل میدانی انجام می شود. جامعه آماری این تحقیق را کلیه بازیکنان مرد لیگ برتر کبدی به تعداد144نفر تشکیل می دهند که از مجموع این تعداد،120 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل سه پرسشنامه ی سبک رهبری مربیان(lss) چالادوری و ساله(1980)، ارضای نیازهای روانی پایه هولم بک و آمروس(2003)، ریچر و والرند (1998) و دسی و رایان( 1985) و پرسشنامه تحلیل رفتگی(abq) ریدایک و اسمیت(2001) بود. به منظور خلاصه کردن داده ها از آمار توصیفی و برای پیش بینی سهم و نقش متغیر مستقل بر متغیر وابسته از رگرسیون چند متغیره و در راستای تحلیل های تکمیلی از حیطه معادلات ساختاری (sem) برای مدل سازی از تحلیل عامل و تحلیل مسیر با تأکید بر نرم افزار لیزرل استفاده شد. یافته ها: یافته های تحقیق نشان داد که سبک رهبری مربیان به طور مستقیم بر ارضای نیازهای روانی پایه و تحلیل رفتگی ورزشی بازیکنان موثر است. همچنین سبک رهبری مربیان به صورت غیر مستقیم از طریق ارضای نیازهای روانی پایه، نیز بر تحلیل رفتگی ورزشی بازیکنان اثر گذار است. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق، مربیانی که بیشتر از رفتارهای آموزش و تربیت و بازخورد مثبت استفاده می کنند، بازیکنان آنها تحلیل رفتگی کمتری داشتند. بنابراین به مربیان تیم های ورزشی پیشنهاد می-شود به جهت جلوگیری از ایجاد تحلیل رفتگی و تأثیرات منفی این عامل بر عملکرد ورزشی بازیکنان، سعی نمایند از طریق ایجاد ارتباط بین فردی مثبت با ورزشکاران، مشارکت دادن آنها در تصمیم گیری ها و تشویق ورزشکاران، در نتیجه عملکرد مطلوب، نیازهای ورزشکاران شان را برآورده سازند.