گفتمان مقاومت

چکیده: با توجه به اهمیّت فراوان رنگ ها در زندگی ما، مشاهده ی تناقضات میان دعاوی دینی حکومت با رنگ های موجود در جامعه در بیش از سه دهه ی گذشته – پس از انقلاب اسلامی – موجب شد تا تمرکز پژوهش حاضر بر فهم چرایی وجود این تناقضات، بویژه میان رنگ های مورد استفاده در حوزه های رسمی و غیر رسمی باشد. به منظور پاسخگویی به پرسش چرای پژوهش فرضیه ای از نظریات گیدنز و فوکو اخذ شد. سپس برای بررسی صحّت یا عدم صّت فرضیه ی فوق،ابتدا در قالب روش کیفی، تیپ ایده الی در چهار محور، وبر مبنای دیدگاه افراد صاحب نظر درحوزه ی مسائل فرهنگی – اجتماعی، به عنوان ابزار مطالعاتی ساخته شد.برمبنای تیپ فوق دو گروه برای مطالعه برگزیده شدند. گروهی که بیشترین انطباق را با عناصر تیپ مذکور داشتند-به عنوان ابزار مقایسه-وگروهی که کمترین همسانی را با تیپ ساخته شده دارا بودند- به عنوان هدف مطالعاتی – سپس ،مصاحبه ای عمیق بادو گروه صورت گرفت، تا تفاسیرشان از سازوکار حاکم در حوزه ی رنگ ها، و همچنین واکنششان در قبال مسئله فوق معلوم گردد. برمبنای توصیف فربه ی به دست آمده، آنچه حاصل شد،شکاف عمیق میان نگرش سیاسی دو گروه بود.با توجه به جهت گیری سیاسی گروه هدف مطالعه،که رنگ هایی متفاوت دردوحوزه یرسمی وغیر رسمی به کار می برد، فرضیه ی بر آمده از نظریات ِ"دیالکتیک کنترل"گیدنزو "قدرت /مقاومت "در اندیشه ی فوکو،تائید شد.به عبارتی دیگر رفتارِ رنگی افراد فوق در حوزه های رسمی وغیر رسمی را ،می توان شمایلی ازمقاومت در برابر گفتمان قدرتی دانست که سعی در تحمیل ِقرائت ِویژه ی خود از حقیقت،برابژه های تحت حاکمیتش را دارد.