مکان یابی مجدد زلزله های منطقه ی تالش به روش hdc

چکیده در این تحقیق یک نقشه جدید زلزله خیزی منطقه تالش با تلفیق داده های شبکه های لرزه شناسی ایران تهیه شد که دارای جزئیات بیشتری از نقشه های قبلی است. تعداد 225 زلزله در فاصله زمانی 1996-2010 با استفاده از داده های شبکه های لرزه شناسی موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران و پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله دوباره مکان یابی شدند. رومرکز اکثر زلزله ها در داخل سه خوشه لرزه ای است که همگی دارای زلزله های نسبتاً بزرگ از سال 1996 به بعد هستند. خوشه های مذکور در امتداد گسل های تالش، منجیل و بزقوش تمرکز یافته اند. نقشه لرزه خیزی بدست آمده نشان می دهد که فقط تعداد کمی زلزله در داخل و در امتداد حاشیه غربی دریای خزر اتفاق می افتند. این مشاهده تاییدی بر صلب بودن پوسته دریای خزر است. در دامنه شمالی کوه سبلان درون ناحیه ای که ماسون و همکاران]39[ آن را به نام بلوک صلب تالش معرفی کرده اند، فعالیت لرزه ای بسیار کم است. مکان یابی مجدد خوشه لرزه ای اردبیل که در برگیرنده زلزله اصلی 1997 گلستان اردبیل است اطلاعات جدیدی در مورد زلزله گلستان و گسل مسبب آن، گسل بزقوش ارایه داد. روش hdc (hypocentroidal decomposition) برای مکان یابی مجدد با دقتِ gt5 (خطای زیر 5 کیلومتر) یا کمتر برای 16 زلزله از خوشه لرزه ای اردبیل استفاده شد. بر اساس مکان یابی دقیقِ انجام شده ی زلزله ی اصلی و پس لرزه های بزرگ آن و همچنین توزیع زمانی پس لرزه ها، به وجود پارگی یک طرفه گسل به سمت جنوب غرب پی بردیم. مقایسه پراکندگی پس لرزه های مکان یابی شده با ساز و کار ارایه شده توسط دانشگاه هاروارد، ساز و کار گسل بزقوش را امتداد لغز با مولفه ی روراندگی با شیب 57 درجه به سمت غرب نشان داد. عمق زلزله اصلی با استفاده از داده های ایستگاه های شتاب نگاری 12 کیلومتر محاسبه شد. با در دست داشتن رومرکز و عمق زلزله اصلی و رد گسل، شیب گسل بزقوش 60 درجه به سمت غرب بدست آمد.