تصفیه شیرابه ایستگاه های انتقال پسماند در شهر شیراز با استفاده از راکتور بافل دار بی هوازی (abr)

شیرابه مایع آلوده ای است که در بخش های مختلف فرایند مدیریت پسماند تولید می شود. در این پژوهش تصفیه پذیری شیرابه ی ایستگاه انتقال در شهر شیراز با استفاده از راکتور abr مورد بررسی واقع شده است. این پژوهش در دو حالت زمان ماند ثابت و زمان ماند متغیر انجام شده است. حجم و زمان ماند راکتور abr در حالت زمان ماند ثابت به ترتیب برابر با 64 لیتر و 6 روز می باشد. در این حالت بعد از زمان راه اندازی، میزان cod ورودی به صورت پیوسته از 750 تا 20000 میلیگرم بر لیتر افزایش داده شده است. نرخ بارگذاری نیز از(g/l.d) 125/0 تا (g/l.d) 33/3 افزایش داده شده است. راندمان حذف cod در این زمان ماند در بارگذاری نهایی به 42/87 درصد رسید. و همچنین راندمان حذف bod نیز در بارگذاری نهایی به 59/95 درصد رسید. علاوه بر cod و bod پارامترهایی مانند میزان جامدات معلق، vss، نیتروژن آمونیاکی، آلکالینیتی، ph، دما و تغییرات غلظت یون هایی مانند فسفات و سولفید در طول راکتور abr و در زمان ماند ثابت 6 روز مورد بررسی واقع شد. قابل توجه است که راکتور کارایی بسیار خوبی در حذف جامدات معلق از خود نشان داد (8/88 درصد). همچنین قابل ذکر است که پارامتر های vss، نیتروژن آمونیاکی و آلکالینیتی در طول راکتور abr افزایش یافته اند. در حالت زمان ماند متغیر، کارایی راکتور در حذف bod5 و cod در سه زمان ماند 3، 6 و 8 روز اندازه گیری و با یکدیگر مقایسه شده است. تغییرات نسبت bod به cod نیز در این حالت و در اتاقک های مختلف اندازه گیری شده است. بیشترین بازده راکتور در حذف cod در حالت زمان ماند متغیر در زمان ماند 8 روز و برابر با 78/91 درصد اندازه گیری شد. مطالعات انجام شده در سه زمان ماند نشان داد که فاز اسید سازی در اتاقک اول فعال بوده و ph حداقل برابر با 4/6 را در طول دوره ی کارکرد راکتور ایجاد کرده است. علاوه بر تصفیه ی شیرابه ایستگاه انتقال، یک بررسی نیز در زمینه ی تفاوت های شیرابه های موجود در محل دفن پسماند شهر شیراز که مربوط به زمان های دفن مختلف می باشند با شیرابه ی ایستگاه انتقال انجام شده است.