مطالعه هیستولو‍‍‍‍‍‍‍‍‍ژیک و میکرومتریک بافت تخمدان موش صحرایی متعاقب دیابت تجربی و ارزیابی اثرات محافظتی ژل آلوئه ورا بر آن

ساختار و فعالیت بسیاری از ارگان ها در اثر دیابت تغییر می کند. تخمدان به عنوان عضو مهمی از سیستم تولید مثلی، ساختار آن تحت تاثیر دیابت قرار می گیرد. برخی از گیاهان با اثر آنتی دیابتی، ممکن است اثرات سوء دیابت ملیتوس را در تخمدان کاهش دهند. آلوئه ورا اثرات هیپوگلایسمیک دارد. بنابراین در مطالعه ی حاضر اثرات محافظتی این گیاه بر روی ساختار تخمدان بررسی شده است. در این مطالعه تعداد 45 سر موش های صحرایی ماده بالغ به شکل تصادفی به 9 گروه تقسیم بندی شدند. گروه شاهد که هیچ گونه دارویی دریافت نکرد، موش های سالم دریافت کننده آلوئه ورا (mg/kg 300 روزانه، خوراکی)، موش های دیابتی (با داروی استرپتوزوسین mg/kg45، در صورتی که قند خون بالاتر از mg/dl 250 بود، دیابتی محسوب می شدند)، موش های دیابتی دریافت کننده آلوئه ورا (mg/kg 300 روزانه، خوراکی). از تمامی گروه های فوق، در 2 زمان 4 هفته و 8 هفته پس از دیابتی شدن نمونه گیری به عمل آمد. علاوه بر این، یک گروه نیز گروه درمانی در نظر گرفته شده که موش های دیابتی بودند، که 4 هفته پس از دیابتی شدن، به مدت 4 هفته آلوئه ورا دریافت نمودند. پس از طی دوره آزمایش، ابتدا وزن و قند خون موش ها اندازه گیری، سپس آسان کشی و تخمدان آن ها جدا گردید. از نمونه های تخمدان راست برش هایی به ضخامت 5 تا 6 میکرومتر تهیه و به روش معمول تهیه مقاطع بافتی، بلوک گیری و با روش های هماتوکسیلین- ائوزین و pas رنگ آمیزی شدند. نمونه های تخمدان چپ نیز جهت انجام آزمایش کاسپاز جدا گردیدند. به دنبال ایجاد دیابت، تعداد فولیکول های آغازین، اولیه، ثانویه و ثالثیه به شکل معنی داری کاهش پیدا کرده (05/0p<) و فولیکول های آترزی در تخمدان های دیابتی در مقایسه با گروه کنترل به شکل معنی داری افزایش پیدا کردند (0001/0p<). همچنین قطر فولیکول های ثانویه و ثالثیه به شکل معنی داری در موش-های صحرایی دیابتی کاهش یافتند (05/0p<). در موش های صحرایی دیابتی، ساختار تخمدان به وسیله ژل آلوئه ورا محافظت شد و تعداد و قطر فولیکول های ثانویه و ثالثیه به شکل معنی داری افزایش پیدا کردند (05/0p<). همچنین ژل آلوئه ورا موجب کاهش قند خون، افزایش وزن موش های صحرایی و افزایش وزن تخمدان، نسبت به موش های دیابتی گردید. از طرفی میزان کاسپاز3 در تخمدان موش های صحرایی دیابتی، نسبت به گروه شاهد، افزایش معنی داری داشته (0001/0p<)، اما به دنبال مصرف آلوئه ورا در موش های دیابتی، کاهش یافته اما این کاهش در انتهای هفته هشتم معنی دار بوده است (006/0p=). این نتایج نشان داد که اگر آلوئه ورا به عنوان یک داروی هیپوگلایسمیک در بیماری دیابت استفاده شود، ممکن است بتواند اثرات سودمند و محافظتی بر روی بافت تخمدان و روند فولیکولوژنز داشته باشد