تاثیر ترکیب تمرین مقاومتی و ویبریشن کل بدن بر غلظت gh و igf-1 سرمی در مردان جوان

ویبریشن کل بدن نوع جدیدی از تمرینات عصبی عضلانی است ، هدف از پژوهش حاضر بررسی ترکیب تمرین ویبریشن کل بدن و تمرین مقاومتی بر روی میزان غلظت سرمی هورمون رشد و فاکتور رشد شبه انسولینی -1 سرمی و میزان نسبت هورمون رشد به فاکتور رشد شبه انسولینی-1 بود. روش کار: مطالعه از نوع نیمه تجربی بود.در این مطالعه 30 مرد جوان فعال که عضو یک تیم فوتبال دسته یک تهران بودند شرکت کردند . آزمودنیها بطور تصادفی در سه گروه تمرین ویبریشن و گروه تمرین مقاومتی و گروه تمرین ترکیبی ویبریشن و تمرین مقاومتی قرار گرفتند و به مدت 9 جلسه یک روز در میان به انجام تمرین پرداختند.خونگیری در ابتدا و انتهای جلسه اول و ابتدا و انتهای جلسه نهم انجام شد یافته ها: در مطالعه حاضر تفاوت معنی داری بین غلظت فاکتور رشد شبه انسولینی-1 در قبل و بعد از تمرین در گروه یک (ویبریشن) و همچنین در جلسه آخر تمرینات تفاوت معنا داری در غلظت هورمون رشد گروه دو ( مقاومتی ) مشاهده شد . نتیجه نهایی: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که ویبریشن کل بدن با فرکانس 50 هرتز و جابجایی از نوع عرضی در طی 9 جلسه تا حد چشمگیری میزان فاکتور رشد شبه انسولینی -1 را بالا برد ، همچنین تمرین مقاومتی با شدت متوسط و حجم نسبتا بالا با زمان استراحت کوتاه میزان ترشح هورمون رشد را افزایش داد. ویبریشن به صورت تنها تاثیری بر روی هورمون رشد و نسبت هورمون رشد به فاکتور شبه انسولینی -1 نداشت .