شخصیت پردازی در داستان های خردسالان

ادبیات کودک گونه ای از ادبیات است که به سه گروه خردسال، کودک و نوجوان اختصاص دارد. از این میان خردسالان به دلیل ویژگی های خاص ذهنی و شناختی دارای جایگاهی ویژه اند. ادبیات مخصوص خردسالان از جهاتی دارای خصوصیات منحصر به فردی است، چرا که این گروه معمولاً قادر به خواندن نیستند و با ادبیات با واسطه راوی یا داستانگو ارتباط برقرار می کنند. دیگر اینکه داستان و شعر مخصوص این دسته از نظر کمی، کوتاه یا بسیار کوتاه است که نویسنده باید این کمبود را با ارتقای کیفی اثر جبران کند. در این میان استفاده از شیوه ها و ابزارهای شخصیت پردازی به عنوان ابزاری کمکی برای نویسنده در جهت پرداخت صحیح شخصیت های داستانی اهمیت و ضرورت می یابد، چرا که نویسنده باید در کمترین زمان ممکن و با حداقل کلمات، شخصیت را به مخاطب خردسال خود معرفی کند. بنابراین شخصیت پردازی درست و مناسب شخصیت ها موجب موفقیت نویسنده در ایجاد ارتباط با مخاطب و ماندگاری و محبوبیت شخصیت های داستانی خلق شده می گردد. پایان نامه حاضر به بررسی شیوه ها و ابزارهای شخصیت پردازی و انواع شخصیت های داستانی در 39 داستان از گروه سنی "الف" می پردازد. بررسی صورت گرفته نشان می دهد که نویسندگان این حوزه در استفاده از برخی از این ابزارها و شیوه ها به خوبی عمل نکرده اند و در مقابل از برخی از آن ها به خوبی بهره برده اند. با توجه به ظرفیت های گسترده این ابزارها و شیوه ها شایسته است که نویسندگان این حوزه بهره بیشتری از آن ها در پرداخت شخصیت های داستانی خود ببرند و شخصیت هایی جذاب و ماندگار خلق کنند.