ریزپهنه بندی ژئوتکنیک لرزه ای با اتکاء به gis (مطالعه موردی شهر تهران)

هدف از این تحقیق استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis) در ریزپهنه بندی ژئوتکنیک لرزه ای می باشد. برای اینکار ابتدا داده های زمین شناسی، ژئوتکنیکی و ژئوفیزیکی موجود برای منطقه مورد مطالعه جمع آوری گردید. بوسیله دادههای جمع آوری شده و با استفاده از برنامه نویسی ویژوال بیسیک پایگاه داده هایی تشکیل یافت و این پایگاه داده ها متناسب با زبان gis وارد این سیستم گردید. برای تحلیل داده ها و تولید نقشه های شدت لرزش روشهای مختلف درون یابی در gis ارزیابی گردید و از میان آنها بهترین روش برای درون یابی و تولید نقشه انتخاب گردید. برای تولید نقشه های نشان دهنده پارامترهای موثر در پهنه بندی لرزه ای از روش تحلیل خطی و خطی معادل استفاده شده است. مهمترین پارامترهای بدست آمده در این تحقیق شامل پریود غالب ساختگاه، شتاب حداکثر سطح زمین و طیف پاسخ ساختگاه می باشد. در نقشه های تولید شده مقدار پریود غالب ساختگاه در مناطقی با خاکهای سست بیشتر از مناطقی با خاکهای سفت می باشد. بنابراین در سازه های ساخته شده در مناطقی با خاکهای سست (بخصوص سازه های بلند) احتمال وقوع پدیده تشدید بیشتر می باشد. شتاب حداکثر سطح زمین بر اساس رویکردهای مختلف در نظر گرفته شده برای گسل ها و برای دوره بازگشت 475 سال محاسبه و تولید گردیده است. شتاب سطح زمین در مناطقی با خاکهای سست مقادیر بالایی به خود می گیرد. این نشان می دهد که این مناطق وضعیت خوبی ندارند و شتاب موجود در سنگ بستر را هنگام گذر از لایه های خاک تقویت می کنند. با توجه به طیف های پاسخ محاسبه شده چنین نتیجه گیری می شود که در ساختگاه های نوع ii آیین نامه 2800 ایران، ساخت سازه هایی که پریود آنها در محدوده (0.3-0.6s) قرار می گیرد بعلت وقوع پدیده تشدید توصیه نمی شود. همچنین در ساختگاه های نوع iii نیز ساخت سازه هایی که پریود آنها در محدوده (0.1-0.3s) قرار می گیرد بعلت وقوع پدیده تشدید توصیه نمی شود.