پیش بینی تغییرات اقلیمی چند نقطه آب و هوایی کشور با استفاده از ریز مقیاس نمایی داده های مدل گردش عمومی جو

تغییر اقلیم بزرگترین چالشی است که بشر در قرن بیستم با آن مواجه است. تحقیقات نشان می دهند که میانگین دمای جهانی در انتهای قرن، در حدود 4/6-1/1 درجه سانتی گراد افزایش خواهد داشت. تغییر اقلیم اثرات مخربی بر بخش های مختلف از جمله منابع آب، کشاورزی و انرژی خواهد داشت. هدف از این تحقیق، پیش بینی اقلیمی سه ایستگاه تهران، رشت و یزد با آب و هوای مختلف با دو مدل گردش عمومی جو hadcm3 و incm3 به همراه دو سناریو انتشار a1b و a2 به روش ریزمقیاس نمایی مولد تصادفی آب و هوایی و مدل lars-wg بود. بدین منظور شبیه سازی پارامترهای اقلیمی دماهای حداقل و حداکثر، بارش و ساعت آفتابی در دو دوره 2030-2011 و 2056-2046 صورت گرفته و سپس تبخیر تعرق پتانسیل و طول دوره خشکی محاسبه شدند. نتایج نشان دادند که دمای حداقل و حداکثر در هر سه ایستگاه و هر دو دوره افزایش می یابند. بیشترین میزان افزایش دمای حداقل در ایستگاه یزد در دوره دوم به میزان 14/2 درجه سانتی گراد و بیشترین افزایش دمای حداکثر در ایستگاه تهران در دوره دوم به میزان 52/2 درجه سانتی گراد خواهند بود و همچنین تغییرات بارش، نوسانات افزایشی و کاهشی خواهند داشت. اما در دوره ی دوم در هر سه ایستگاه کاهش بارش نسبت به دوره مشاهداتی و دوره اول وجود دارد. بیشترین میزان افزایش مجموع بارش سالانه در دوره اول در ایستگاه یزد با 25 درصد و حداقل میزان مجموع بارش سالانه در ایستگاه رشت با 4 درصد در دوره دوم خواهد بود. متغیر ساعت آفتابی و تبخیر تعرق پتانسیل نیز در هر سه ایستگاه افزایش خواهند داشت که بیشترین میزان افزایش نیاز آبی بالقوه در دوره دوم در مقایسه با دوره مشاهداتی به میزان 4/9 درصد در ایستگاه رشت می باشد. به دنبال افزایش نیاز آبی بالقوه، طول دوره خشکی در دوره دوم نیز در هر سه ایستگاه افزایش می یابد که بیشترین میزان افزایش نیز متعلق به ایستگاه رشت با 87/3 روز می باشد. کمترین میزان کاهش طول دوره خشکی در دوره اول و در ایستگاه یزد با 63/0روز کاهش می باشد.