بررسی روند توسعه فیزیکی شهر قزوین با تاکید بر عملکرد تعاونیهای مسکن

توسعه فیزیکی و کالبدی شهر قزوین از ابتدای پیدایش هسته اولیه شهر در دوره های تاریخی قبل از اسلام و بعد از اسلام تا دوره های حکومت پهلوی رشدی آرام، موزون و متعادل داشته است، اما از دهه 1340 به بعد شهر رشد کالبدی شتابان و ناموزونی را پیدا کرده و در نتیجه آثار و پیامدهای نامطلوبی را از نظر مسائل اقتصادی، اجتماعی، به دنبال آورده است. رشد سریع جمعیت شهر قزوین ناشی از مهاجرت روستائیان به شهر و رشد طبیعی جمعیت می باشد که خود باعث افزایش تقاضا برای زمین و مسکن و در نتیجه توسعه بی رویه شهر شده است، که پیامد آن اضافه شدن محلات جدید و ادغام روستاهای اطراف با شهر می باشد. هدف این پایان نامه تحلیل روند توسعه شهر قزوین در دوره های مختلف خصوصاً از سال 45 تا 85 با توجه به فعالیت هایی که تعاونی های مسکن در این دوره داشته اند، می باشد. به نظر می رسد احداث شهر صنعتی البرز قزوین که احداث آن به سال های 1345 تا 1350 برمی گردد و ایجاد کارخانجات و مراکز کارگاهی، خود موجب جهشی در تحولات جمعیتی شهر قزوین شده و از طرفی در دو دهه اخیر واگذاری اراضی شمال شهر برای ساخت و سازها توسط تعاونی های مسکن خود نیز موجب تسریع روند توسعه فیزیکی شهر شده است. به دلیل وجود محدودیت های توسعه در شرق، جنوب، غرب قزوین ما شاهد گسترش شهر همچنان به سمت شمال هستیم که خود نیز موجب نوعی ناموزونی در توسعه قزوین شده، طوری که با استفاده از فرمول آنتروپی شانون ما به این نتیجه رسیدیم که توسعه فیزیکی شهر قزوین توسعه بی قواره و اسپرال می باشد. روش بررسی در این تحقیق توصیفی- تحلیلی است و همچنین از مطالعه کتابخانه ای و بررسی اسناد و مدارک موجود در طرح جامعه قزوین استفاده شده در مورد اطلاعات مربوط به تعاونی های مسکن مطالعات میدانی و مصاحبه با کارشناسان مربوطه صورت گرفته است. نتیجه تحقیق حاضر نشان می دهد که بهترین راه برای جلوگیری از توسعه ناموزون و افقی شهر قزوین توسعه عمودی شهر می باشد و همچنین از طریق احیا و بازسازی بافت فرسوده موجود در شهر می توان زمینه اسکان 100000 نفری را فراهم کرد، که از طریق فرمول رگرسیون خطی پیش بینی شده تا سال 1400 به جمعیت قزوین اضافه خواهد شد.