توسعه روش کرنل نقطه ای دوز برای محاسبه دوز داخلی ناشی از رادیو ایزوتوپ لوتیشیوم-177در فانتوم ناهمگن ncat به روش تلفیق ناایستا در مقایسه با روش مونت کارلو(gate)

دقیق ترین روش محاسبه دوز بیمار در پزشکی هسته ای روش مونت کارلو می باشد که بدلیل سرعت پایین شبیه سازی کاربرد کلینیکی ندارد. روشی که امروزه در محاسبات دوزیمتری اختصاصی مورد استفاده قرار می گیرد روش کرنل نقطه ای دوز می باشد محدودیت اصلی این روش در نظر نگرفتن ناهمگنی بافتی و استفاده از یک بافت مرجع برای تمامی اندام های بدن می باشد. هدف اصلی در این مطالعه ارائه روشی برای اعمال کرنل نقطه ای دوز ناایستای لوتیشیوم-177 برای اندام های مختلف و مقایسه آن با روش کرنل دوز معمول و در نهایت ارزیابی این روش در فانتوم های مختلف انسانی بوده است. برای این کار کرنل دوز اندام های مختلف محاسبه شد که در نتیجه فقط کرنل دوز استخوان و ریه با کرنل دوز آب متفاوت بدست آمده است. برای محاسبه دوز استخوان( یا ریه) به روش تلفیق ناایستا ابتدا دوز استخوان(یا ریه) با استفاده از کرنل دوز آب و استخوان(یا ریه) به طور مجزا محاسبه شد. سپس دوز استخوان با استفاده از نسبت ضریب تضعیف استخوان(یا ریه) نسبت به آب و اعمال آن بر روی ترکیب کرنل دوز استخوان(یا ریه) و آب محاسبه شد. نتایج نشان داد که روش کرنل دوز معمول خطای قابل توجهی در محاسبه دوز اندام های ریه و استخوان دارد که این خطا با افزایش انرژی کاهش می یابد. همچنین بر اساس نتایج این مطالعه روش ارائه شده برای توسعه کرنل دوز در محاسبه دوز استخوان و ریه باعث کاهش خطای نسبی محاسبات دوز استخوان و ریه در مقایسه با شبیه سازی نسبت به روش کرنل دوز معمول شده است. نتایج مشابهی نیز برای انرژی های مختلف دیده شده است. بطور میانگین نتایج نشان داد که در تمامی فانتوم های زن و مرد در همه اندازه ها روش توسعه یافته کرنل دوز باعث بهبود محاسبات دوز لوتیشیوم- 177 در استخوان و ریه بترتیب 15% و 22% شده است.