بررسی استفاده از الیاف پلی پروپیلن در مخلوط های آسفالتی حاوی سرباره های فولادی

سرباره ها، محصول جانبی تولید کارخانجات آهن و فولاد هستند که اغلب به صورت دپوهای بزرگ در اطراف این کارخانه ها انباشته می شوند. در طول سال ها تحقیقات گسترده ای در سطح جهان جهت مصرف این ماده انجام و زمینه های متعددی برای این منظور پیشنهاد شده است. یکی از این زمینه ها که می تواند در حجم زیادی سرباره ها را مورد استفاده قرار دهد، استفاده به عنوان مصالح سنگی در تولید آسفالت است. مطالعات نشان می دهند کاربرد آسفالت های حاوی سرباره علی رغم مزایای مختلف دارای معایبی می باشند که یکی از مهمترین آنها، مصرف قیر بیشتر آنها در مقایسه با آسفالت های معمولی است. این موضوع باعث افزایش قیمت تمام شده آسفالت سرباره ای و کاهش تمایل کارفرمایان به استفاده از آن شده است. در این پایان نامه، سعی بر آن بوده که با تسلیح این نوع آسفالت با نوعی الیاف پلیمری به نام پلی پروپیلن، درصد قیر بهینه آن کاهش داده شود. در همین راستا، مقادیر مختلف الیاف با طول های متفاوت(6، 12 و 19 میلیمتر) به صورت درصدی از وزن قیر(2، 4 و 6 درصد) به مخلوط آسفالتی حاوی سرباره اضافه شده اند. نتایج آزمایشات انجام گرفته نشان می دهد که در میان نمونه های ساخته شده، مخلوط های آسفالتی حاوی 2 درصد الیاف 19 میلیمتری بهترین عملکرد را داشته و ضمن کاهش درصد قیر بهینه، موجب افزایش استقامت و روانی گردیده اند. همچنین این نتایج نشان می دهند که الیاف 6 میلیمتری توانایی تسلیح را نداشته و استفاده زیاد از الیاف 19 میلیمتری موجب ایجاد پدیده گلوله ای شدن می شود.