رابطه تجربه بی نزاکتی در محیط کار، عواطف شغلی، ویژگی های شخصیتی و عدالت سازمانی با ارتکاب بی نزاکتی در محیط کار بین پرستاران وابسته به تأمین اجتماعی استان اصفهان

این پژوهش با هدف تعیین رابطه تجربه بی نزاکتی در محیط کار، عواطف شغلی (عاطفه مثبت و منفی)، ویژگی های شخصیتی (توافق پذیری، وظیفه شناسی و روان رنجورخویی) و عدالت سازمانی (عدالت رویه ای، عدالت توزیعی، عدالت بین فردی و عدالت اطلاعاتی) با ارتکاب بی نزاکتی در محیط کار اجرا گردید. شرکت کننده ها شامل 227 نفر از پرستاران بیمارستان های وابسته به تأمین اجتماعی استان اصفهان بودند که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش شامل مقیاس تجربه بی نزاکتی در محیط کار (کورتینا و همکاران، 2001)، مقیاس بهزیستی عاطفی مرتبط با شغل (ون کاتویک و همکاران، 2000)، ویژگی های شخصیتی نئو (مک کری و کاستا، 1985)، عدالت سازمانی (کالکویت، 2001) و ارتکاب بی نزاکتی در محیط کار (بلو و آندرسون، 2005) بودند. نتایج نشان دادند که تجربه بی نزاکتی در محیط کار، دو نوع عدالت سازمانی (عدالت بین فردی و عدالت اطلاعاتی)، سه ویژگی شخصیتی (توافق پذیری، وظیفه شناسی و روان رنجورخویی) و عواطف شغلی (عاطفه مثبت و عاطفه منفی) با ارتکاب بی نزاکتی در محیط کار رابطه معناداری دارند. به علاوه نتایج حاصل از رگرسیون تعدیل گر نشان داد مطابق با انتظار روان رنجورخویی رابطه بین عدالت رویه ای و ارتکاب بی نزاکتی در محیط کار را تعدیل می کند. به عبارت دیگر رابطه بین عدالت رویه ای و ارتکاب بی نزاکتی در محیط کار در افراد با روان رنجورخویی بالاتر قوی تر از افراد با روان رنجورخویی پایین تر است. نتایج حاصل از رگرسیون سلسله مراتبی نشان دادند کلیه متغیرهای پیش بین 7/55 درصد واریانس ارتکاب بی نزاکتی در محیط کار را تبیین می کند.