بررسی حداقل درز انقطاع لازم برای جلوگیری از اثر ضربه در سازه های قاب خمشی فولادی متوسط به روش آنالیز تاریخچه زمانی غیر خطی

با توجه به اینکه کشور ایران بر روی کمربند زلزله قرار دارد، بایستی در طراحی و اجرای ساختمان ها راههای مقابله با کاهش خسارات ناشی از زلزله مد نظر قرار گیرد یکی از خسارات ناشی از زلزله، ضربه دو سازه مجاور هم با فاصله نا کافی است. یکی از ایمن ترین و آسانترین راههای مقابله با پدیده ضربه رعایت حداقل فاصله جانبی لازم است.در پژوهش حاضرمقدار فاصله لازم بین سازه های فولادی قاب خمشی متوسط برای مقابله با پدیده ضربه مورد بحث و ارزیابی قرار می گیرد. برای برآورد حداقل فاصله مجاز لازم بین دو سازه مجاور نیاز است که از تغییر مکان های غیر خطی سازه آگاهی داشته باشیم، لذا برای این منظور با استفاده از آنالیز غیر خطی دینامیکی تاریخچه زمانی مقادیر فوق را باید بدست آورد.این کار برای سازه های مورد نظر (مدل های 3، 6، 9، 12، 15طبقه)انجام می شود، برای تحلیل از 10 رکورد زلزله استفاده می شود و در انتها از پاسخ سازه ها میانگین گیری می شود، و برای بدست آوردن حداقل درز انقطاع سازه هایی با تعداد طبقات مختلف در کنار یکدیگر قرار داده می شود.و سپس این فاصله به روش srss بدست می آید ودر انتها اعداد بدست آمده با مقادیر پیشنهادی استاندارد 2800 (ویرایش سوم) و ibc 2009 مقایسه می شود. نتایج تحلیل ها نشان می دهد که مقادیر پیشنهادی 2800 در هیچ موردی قابل قبول نبوده، ولی نتایج تحلیل با روابط پیشنهادی ibc2009 بسیار به هم نزدیک بوده و برای حداقل درز انقطاع بین دو سازه قاب خمشی متوسط استفاده از روابط ibc2009 توصیه می شود.