یک چارچوب کلی در طراحی رویتگر غیرخطی شبه لیونبرگر

رویتگرها از حیث تخمین متغیرهای داخلی سیستم به ویژه متغیرهای حالت، در طراحی سیستم های کنترل جایگاه ویژه ای دارند. طراحی رویتگر حالت در سیستم های غیرخطی در مقایسه با سیستم های خطی با پیچیدگی های خاصی همراه است و این موضوع دلیلی بر ارائه طیف وسیعی از روش های طراحی در چند دهه اخیر می باشد. رویتگر شبه لیونبرگر از جمله رویتگر های کاربردی در سیستم های غیرخطی با ویژگی رویت پذیری یکنواخت است که در طراحی آن معمولاً فرض لیپشیتز بودن تابع دینامیک سیستم در نظر گرفته می شود. در این رساله یک دسته بندی کلی از روش های طراحی این رویتگر، تحت عنوان روش های مستقیم و غیرمستقیم ارائه شده و مزایا و معایب هر یک بررسی می گردد. همچنین شرط لیپشیتز تعمیم یافته بر اساس ساختار بخش غیرخطی معادلات سیستم معرفی شده و بر اساس آن یک شرط لازم و کافی در پایداری معادله خطای رویتگر شبه لیونبرگر بدست می آید. بر مبنای این دو شرط، توصیف روش های مختلف طراحی رویتگر امکان پذیر است و لذا یک چارچوب کلی در تحلیل و طراحی رویتگر شبه لیونبرگر ارائه می شود. چارچوب کلی طراحی در کاهش محدودیت های روش های طراحی موجود بکار گرفته شده است. علاوه بر این یک الگوریتم منظم در طراحی رویتگر شبه لیونبرگر ارائه می گردد که ضمن برخورداری از اغلب مزایای روش های مستقیم و غیرمستقیم، قابل استفاده در دسته وسیعی از سیستم های غیرخطی است. کاربرد این الگوریتم در طراحی رویتگرهای مرتبه کاهش یافته و رویتگرهای غیرخطی تطبیقی نیز بررسی شده است. نتایج شبیه سازی در بخش های مختلف، اهمیت کاربردی مباحث مطرح شده را نشان می دهد.