کاهش اثر متقابل درآنتن های آرایه ای مدار چاپی

آنتن‏ها اصولأ در حالت تنها و مجزا قرار ندارند، تشعشع از سمت یک منبع، آنتن گیرنده را تحریک کرده، مانند هر عاملی که در اطراف آن قراردارد. میدان های متغیر با زمان با اشیاء مختلف در محیط برخورد کرده، که میدان ها را جذب یا منعکس می کنند. بنابراین، عملکرد آنتن در فضای آزاد با محیط واقعی اطراف آن متفاوت خواهد بود. تعامل بین آنتن و محیط اطرافش به عنوان تزویج متقابل شناخته می شود، که دارای سه بخش بوده که عبارتند از؛ تزویج تشعشعی بین دو آنتن مجاور، اثر متقابل بین آنتن و اشیاء نزدیک آن بویژه اشیاء ‏هادی الکتریکی و تزویج در شبکه تغذیه آرایه آنتن. با توجه به اینکه وجود تزویج متقابل میان المان های آرایه، افت شدیدی در ویژگی های تشعشعی آنتن ایجاد می کند، برای عملکرد بهتر آرایه آنتن نیاز به کاهش آن می باشد. روش های متعددی برای این امر وجود دارد، که مقایسه ای مختصر در این گزارش آورده شده است. استفاده از ساختار‏های ebg‏، pbg ‏ و dgs و نیز روش میکرو ماشین کردن از مواردی هستند که می‏توان برای کاهش تزویج متقابل در میان المان های آرایه استفاده کرد. پس از بررسی و مقایسه روش‏های متعدد از روش dgs برای کاهش تزویج متقابل در میان المان های آرایه استفاده شد، که به همین منظور بررسی بیشتری در این زمینه بر روی کارهای گذشته صورت گرفت و در نهایت ساختار dgs شانه‏ای پیشنهاد شد. که در ابتدا برای آزمایش عملکرد آن، ساختار dgs مذکور را در مرکز صفحه زمین در بین دو خط مایکرواستریپی با امپدانس 50 اهم و تزویج ضعیف، پیاده سازی کرده و به بررسی پارامترهای ابعادی و همچنین سری قرار دادن تعدادی از سلول‏های واحد dgs پرداخته شد و در نهایت ساختار آرایه آنتن نهایی مورد بررسی قرار گرفت، که با توجه به نتایج، این طراحی توانست نسبت به ساختار آرایه آنتن بدون dgs در حدود db 45 تزویج متقابل در بین المان‏های آرایه را کاهش دهد. همچنین با استفاده از شبیه‏سازی، ویژگی نقطه کور در پویش یک آرایه فازی نامحدود مورد بررسی قرار گرفت و مشاهده شد که با به کار بردن ساختار dgs مذکور، می‏توان نقطه کور در پویش آرایه فازی را تا حد خوبی کاهش داد.