بررسی تنوع ژنتیک برخی از توده های محلی اسفناج ایرانی با استفاده از نشانگر مولکولی srap

چکیده اسفناج spinacia oleraceae گیاهی یک ساله و دو پایه متعلق به خانواده چغندرسانان می باشد که سایقه کشت آن در ایران به دو هزار سال می رسد. اسفناج از نظر اقتصادی یکی از مهمترین سبزی های برگی در سراسر جهان می باشد و سالانه بیش از 800000 هکتار از این گیاه کشت می شود. srap یک تکنیک نشانگر مولکولی جدید مبتنی بر دو ترکیب آغازگری می باشد که جهت تکثیر مناطق چهارچوب قرائت باز طراحی شده است. به منظور ارزیابی تنوع ژنتیک توده های بومی اسفناج ایرانی، 10 توده از نقاط مختلف کشور جمع آوری شد. در مجموع 8 ترکیب آغازگری srap، 88 آلل قابل امتیازدهی در محدوده ی 50 تا 1000 جفت باز تکثیر نمودند که 73 آلل از آن ها چندشکل بودند، میانگین آلل های چندشکل 9/82 و میانگین میزان اطلاعات چندشکل 35/0 به دست آمد. تجزیه خوشه ای بر اساس الگوریتم upgma و ضریب عدم تشابه دایس با استفاده از داده های مولکولی، توده های مورد مطالعه را در فاصله ژنتیک 05/0 به دو گروه تقسیم کرد. گروه بندی توده های ایرانی در دسته های مختلف کلاستربندی نشان داد که تطابق خوبی بین تنوع ژنتیک و تنوع جغرافیایی وجود ندارد. همچنین نتایج نشان داد که نشانگر srap به عنوان یک نشانگر قوی قادر است تنوع ژنتیک موجود بین ژنوتیپ ها و توده های اسفناج را آشکار کند. واژه های کلیدی: srap، تنوع ژنتیک، اسفناج