هزینه رفاهی تورم در ایران

تورم پدیده‏ای نامطلوب از نظر مردم است ولی هزینه رفاهی محاسبه شده برای تورم به روش بیلی این مسأله را نشان نمی‏دهد. در تحقیق حاضر از الگوی تعادل عمومی پول در تابع مطلوبیت سیدراسکی استفاده می‏کنیم. این الگو در اندازه‏گیری هزینه رفاه افزون بر برخورداری از پایه‏های خردی، به دلیل استفاده از معیار تغییرات جبرانی برآورد سازگارتری به دست می‏دهد. فرض اصلی الگوی یاد شده این است که برای فرد، پول به دلیل خدمات نقدینگی و ایجاد سهولت در امر معاملات، مطلوب بوده و به طور مستقیم در تابع مطلوبیت وی وارد می‏شود. ‏در شرایط تورمی به دلیل این‏که قدرت خرید پول در حال کاهش است، فرد کمتر از مقدارمطلوب پول نگه‏داری کرده که به این دلیل برای وی زیان رفاه پدید می‏آید. این تحقیق علاوه بر روش مازاد رفاه بیلی، در چهارچوب مدل سیدراسکی و به‏کارگیری معیار تغییرات جبرانی لوکاس هزینه رفاهی تورم را برای ایران طی دوره زمانی1386-1350محاسبه کرده‏ است. روش برآورد پارامترها روشlhr‏ است که روش جدیدی می‏باشد. نتایج تجربی تابع زیان رفاهی تورم، نشان می‏دهد که فرضیه مورد بررسی ما رد نشده‏ است. هزینه رفاهی یک نرخ تورم 10درصدی به دو روش مازاد رفاه بیلی و روش تغییرات جبرانی لوکاس به ترتیب معادل 0.58و4.29 درصد تولید ناخالص داخلی است. مطابق نتایج این تحقیق، هزینه رفاهی تورم به روش تغییرات جبرانی قابل ملاحظه بوده و نباید در تصمیم‏های سیاستی از جایگزینی میان تورم و رفاه غافل شد؛ زیرا در این صورت سیاست‏های در پیش گرفته شده به تخصیص مناسب منابع از دیدگاه رفاه نمی‏انجامد.